Μεγάλος ο θόρυβος που προκλήθηκε από το περιστατικό της βιαιοπραγίας, όπως καταγγέλθηκε, αστυνομικών κατά νεαρού στην πόλη μας. Δεν ξέρουμε που βρίσκεται η αλήθεια, πάντως εκείνο που συνιστάται από όλους είναι η απόλυτη ψυχραιμία. Ιδίως τις μέρες αυτές της οικονομικής κρίσης, όπου συνήθως επαναπροσδιορίζεται συνολικά ο ρόλος των τιμωρητικών μηχανισμών καθώς προβάλλεται ως μείζον διακύβευμα αυτό της αποκατάστασης της τάξης.
Δεν λέμε, είναι δύσκολο το έργο τους και πολύ σημαντικό στις μέρες μας. Όμως προκαλούν αποτροπιασμό ενέργειες όπως η παραπάνω, αν είναι όπως την περιγράφουν οι παθόντες. Ταυτόχρονα καλλιεργούν μια νοοτροπία εχθρότητας και πολέμου ανάμεσα στους φορείς καταστολής και στην κοινωνία, ενώ άτυπα νομιμοποιούν ηθικά την αστυνομική βία, ως αναγκαία «άμυνα» της κοινωνίας απέναντι σε παρόμοιες αντιδράσεις νεολαίων.
Η μηδενική ανοχή στους νέους όμως σε περιόδους κρίσεων ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά αποτελεσματική. Κατά κανόνα έχει αντίθετα αποτελέσματα, όπως έχει δείξει η εμπειρία άλλων κρατών.
Σε αυτό τον κόσμο όλοι επιτελούν σημαντική δουλειά και οι νεολαίοι έχουν δικαίωμα στην αμφισβήτηση. Τα όρια πολλές φορές δύσκολα γίνονται αντιληπτά από μειονότητες των νέων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος βρεθεί στο δρόμο των οργάνων της τάξης θα πρέπει να φοβάται ότι θα καταλήξει σε νοσοκομείο. Γι αυτό και το ερώτημα, μήπως τελικά χρειάζεται να περιφρουρούνται και οι αστυνομικοί εν δράσει, έρχεται στα χείλη πολλών συμπολιτών μας.
Κάποτε πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλη του την έκταση, πως μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας ζει μέσα στο φόβο. Καλόν είναι να μην την επιτείνουμε με δράσεις και ενέργειες αψυχολόγητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου