Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε καθημερινά την ηδονή της φθοράς της περιουσίας, δημόσιας και ιδιωτικής, από γνωστούς άγνωστους ανεγκέφαλους που είτε καταστρέφουν διάφορα σημεία της πόλης, είτε μουντζουρώνουν τοίχους και εισόδους πολυκατοικιών με διάφορα αναρχικά, πολιτικά ή σεξουαλικά συνθήματα.
Το κακό έχει παραγίνει βέβαια σε ορισμένα σημεία της πόλης, όπως σε εκείνο του Πανεπιστημίου μας, όπου η αθλιότητα των γκράφιτι ξεπερνά κάθε φαντασία.
Δεν είναι θέαμα αυτό με την κουλεραρία των πανό, την αηδιαστικά άποψη για ενημέρωση πάνω στις μάντρες, τον εξευτελισμό των ιδεών και ιδεολογημάτων. Δεν είναι συνθήματα όσα διαβάζουμε, με βωμολόχα ευρήματα που κρεουργούν ψυχές. Δεν είναι αισθητική ανώτατου πνευματικού ιδρύματος αυτό που αντικρίζουμε. Τόσο μίσος για την καθαριότητα του χώρου, τόσο μίσος για τη γνώση και τους ανθρώπους του παρελθόντος που «έκαναν τα τέσσερα πόδια του ανθρώπου δύο», δεν είναι απλώς σύμπτωμα αλλά η έσχατη απελπισία του πολιτισμού. Πρόκειται, να το πούμε καθαρά και ξάστερα για γύφτικο τσαντίρι.
Αν «η φοιτητιώσα νεολαία, για την μαρξιστική τουλάχιστον άποψη, αποτελεί τη φωτεινή πρωτοπορία, τότε πρέπει να υποθέσουμε πως το επίπεδο της αισθητικής που αντικρίζει κανείς στα Πανεπιστήμια, στους διαδρόμους και στις αίθουσες των Πανεπιστημίων αποτελεί πρότυπο, προχωρημένη και προτεινόμενη άποψη για τη δημόσια αισθητική».(Κ. Γεωργουσόπουλος). Και από αυτήν την άποψη περί αισθητικής δεν απέχει πολύ το δικό μας πανεπιστήμιο.
Αν αυτό μας αρέσει, ας το αφήσουμε ως έχει. Αλλως, ας τρέξει η πολιτεία, ο δήμος στον οποίο ανήκει το ίδρυμα, να μας απαλλάξει από την αθλιότητα, η οποία δεν έχει θέση στα εγκαίνια των νέων κτηρίων του Πανεπιστημίου που θα γίνουν την ερχόμενη Δευτέρα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου