Χωρίς βαζελίνη

Το τοπίο με τα χρίσματα, τις στηρίξεις, τις επιθυμίες, τις ορέξεις, και τα μαγειρέματα σε ότι αφορά τις Δημαρχιακές και τις Περιφερειακές υποψηφιότητες ξεκαθαρίζει. Οπότε από δω και πέρα ξεκινάει το ΜΑΤΣ. Δηλαδή ποιο ΜΑΤΣ, το... ΚΑΤΣ να λέμε καλύτερα.

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, από τον «θάνατο της αλεπούς» και το «ξύλο της αρκούδας» που έχει να πέσει!

Αν ρίξεις μια πρόχειρη ματιά στο ντεκόρ που διαμορφώθηκε, αποκλείεται να πιστέψεις ότι δεν έγιναν «όργια» μέχρι να παρθούν οι τελικές αποφάσεις. Όχι μόνο έγιναν «όργια», αλλά ότι έγινε, έγινε και χωρίς βαζελίνη. Ούτε καν με σάλιο. Άλλες φορές τα «όργια» ήταν ορατά, και άλλες εντελώς αόρατα. Άλλες φορές ήταν ηχηρά και τα άκουγες, και άλλες ήταν αθόρυβα. Κάτι σαν το σεξ. Άλλες φορές το κάνεις, τρίζουν οι σομιέδες και σε ακούνε σε όλα τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας, και άλλες βγάζεις τον σκασμό και πέφτει μούγκα στην στρούγκα. Αυτά σε πρώτη ανάγνωση...