«Ηγέτης..»

Ηγέτης, σύμφωνα με το λεξικό, είναι:
 αυτός που ηγείται, που έχει την εξουσία
 αυτός που έχει τα προσόντα αρχηγού
 ο πρωτοπόρος, ο κορυφαίος σε έναν ή περισσότερους τομείς
Υπάρχουν ηγέτες σήμερα στη πολιτική; Δε σηκώνει η εποχή τους ηγέτες σήμερα.. Που είναι οι ηγέτες να μας βγάλουν από την κρίση;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτουμε στον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας, άλλοτε προβληματισμένοι, άλλοτε απογοητευμένοι μπροστά σε αυτήν την περίφημη «κρίση».
Η παραδοσιακή άποψη για τον καλό πολιτικό, τον μεγάλο ηγέτη δίνει έμφαση στα έμφυτα χαρίσματά του. Σε μια πιο σύγχρονη προσέγγιση δεν μπορεί ο πολιτικός να επαναπαυθεί στις «δάφνες» των χαρισμάτων του. Ειδικά, όταν οι απαιτήσεις μεγαλώνουν και ο «ηγέτης» πρέπει να δώσει τα διαπιστευτήρια του, οφείλει να αναπτύξει δεξιότητες και να συνεργαστεί. Είναι πολλές οι φορές, όπου προεκλογικά στο στίβο της συλλογής ψήφων οι υποψήφιοι μπορούν να πείσουν και να επηρεάσουν θετικά τους πολίτες, όταν έρθει η ώρα όμως της άσκησης της πολιτικής «εξουσίας», της διοίκησης μετατρέπονται σε μοναχικούς καβαλάρηδες, παύουν να είναι πειστικοί και να εμπνέουν.
Είναι αλήθεια ότι από τους πολίτες υπάρχουν πολλά αρνητικά στερεότυπα σήμερα για τους ηγέτες, ειδικά στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα, καθώς ζητούν προσωπική υπευθυνότητα, λογοδοσία, προσήλωση στο όραμα, ικανότητα να αφουγκράζονται.
Δεν αρκεί η πολιτική δεξιότητα για να εξασφαλίσει ο πολιτικός την υποστήριξη των ψηφοφόρων, χρειάζεται και να είναι συνεργάσιμος, να λειτουργεί ως «ομάδα», να μπορεί να διοικεί, πετυχαίνοντας τη συναίνεση και την ενδυνάμωση των συμμαχιών του.
6 είναι τα στυλ ηγέτη σύμφωνα με μία μεγάλη βρετανική εταιρεία συμβούλων, τη Hay Group. Ωστόσο, σύμφωνα με την εν λόγω εταιρεία οι μεγάλοι ηγέτες δε δείχνουν την αριστεία τους μέσα από ένα στυλ, καλό είναι να τα ασκούν όλα, ανάλογα με το τι ταιριάζει στην περίσταση. Αυτά τα στυλ ηγέτη έχουν ως εξής:
 Οραματιστής. Κάνει σαφές το όραμά του και παρακινεί τους πολίτες να το ενστερνισθούν.
 Συμφιλιωτικός. Γεφυρώνει χάσματα, επιλύει συγκρούσεις.
 Συμμετοχικός. Αφουγκράζεται, δεσμεύεται μέσα από τη συμμετοχή του στη λήψη αποφάσεων.
 Εκπαιδευτικός. Αναθέτει καθήκοντα, ενθαρρύνει για βελτίωση των επιδόσεων μέσα από την ανάπτυξη ικανοτήτων.
 Ρυθμιστής. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, διαθέτει ικανούς συνεργάτες για την επίτευξη των στόχων και καλύτερων αποτελεσμάτων.
 Διευθυντικός. Εκδίδει οδηγίες, επιζητά τη συμμόρφωση, ανταποκρίνεται αποφασιστικά στις έκτακτες ανάγκες, στις κρίσεις.
Δε χρειάζεται λοιπόν ο νέος ηγέτης να είναι κάποιος που δίνει εντολές, κάποιος που με επικοινωνιακά τρικ «αλιεύει» ψηφοφόρους ή κάποιος που εκφέρει διθυραμβικούς λόγους. Ο νέος ηγέτης είναι ένας συντονιστής, μέλος της «ομάδας», περισσότερο εξυπηρετικός παρά πατερναλιστικός...
open politics