Έχει ειπωθεί και σωστά πως ο τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Η κάθε περιοχή, ο κάθε αρχαιολογικός χώρος με τη δική του ιστορία, τις δικές του ομορφιές, τη δική του μοναδικότητα, αποτελεί τον μαγνήτη για ημεδαπούς και αλλοδαπούς επισκέπτες. Γι αυτό και η ανάδειξη σημαντικών μνημείων της περιοχής μας, εγκαταλελειμμένων έως τώρα, όπως το στέγαστρο των ψηφιδωτών που βρέθηκαν στη Λουκού Δολιανών, στη βίλα του Ηρώδη Αττικού, με τη δημιουργία απαραίτητων συνθηκών, ώστε οι επισκέπτες μας να αποκομίζουν και να μεταδίδουν την καλύτερη δυνατή εικόνα, θα δράσει καταλυτικά και πολλαπλασιαστικά, και θα συνδράμει αποφασιστικά στη συνολική αναβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος. Με όλα τα συνακόλουθα οικονομικά οφέλη για την περιοχή.
Το έργο αυτό, όνειρο ζωής για τον νέο Περιφερειάρχη από την εποχή της θητείας του στο υπουργείο Πολιτισμού, έχει ως φαίνεται εμπλακεί στα γρανάζια της γραφειοκρατία. Σύνηθες φαινόμενο για τη χώρα μας, άλλωστε, η εθνική κληρονομιά να μπαινοβγαίνει σε επίσημους λόγους, να χρίζεται προτεραιότητα με τη διαδικασία του αυτονόητου και σύντομα να λησμονείται από τους αρμόδιους που επιστρέφουν και πάλι στην ανακουφιστική καθημερινότητα του σύγχρονου και αναλώσιμου. Οι αρχαιότητες της Λουκούς βαραίνουν, για την ώρα, γίνονται ξένες και ανοίκειες, παραδομένες στην απώθηση και στην άγνοια. Η σχέση της πολιτείας με το συγκεκριμένο έργο αποσπασματική, ο δεσμός επιφανειακός.
«Στην εποχή της καλπάζουσας κρίσης, των τριγμών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όπου η σταθερότητα είναι το διαρκώς αιτούμενο, οι αλήθειες μπερδεύονται με τα ψέματα και η σκληρή πραγματικότητα ατενίζει τη χειρότερη πραγματικότητα, οι εφικτές διέξοδοι βρίσκονται συγκεντρωμένες στον πολιτισμό. Σε ό,τι έχουμε, που δεν είναι δάνειο, που δεν χρειάζεται να το επιστρέψουμε. Υπάρχει. Και ως δεδομένο πληρώνει το τίμημα της εγκατάλειψης».(Μ. Κατσουνάκη. Εφ. Η καθημερινή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου