Μετριότητες

Κακό πράγμα η δημοσιότητα, εκείνη που συστηματικά μεθοδεύεται και δεν κατακτάται από κάποιο χάρισμα, ή σκληρή δουλειά. Εκείνη που επιζητείται με τις πιο απίθανες αφορμές και τους πιο παράδοξους στόχους. Σαν αυτή κάποιων Αρκάδων πολιτικών, του κοινοβουλίου αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, που μετά από κάθε γιορτή, θρησκευτική ή εθνική, εισβάλλει στα σπίτια μας, μέσω τηλεόρασης, με τις ανούσιες, πληκτικές και άσχετες με το νόημα της ημέρας δηλώσεις τους.

Το τι ακούσαμε και δεν ακούσαμε προχθές, ανήμερα των Θεοφανείων από τους εκπροσώπους μας, που παραβρέθηκαν σε Αστρος, Τρίπολη και Λάδωνα, απευθυνόμενοι προς  όλους εμάς από το τοπικό κανάλι, δεν περιγράφεται. Μόνο η λαϊκή ρήση «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα», θα μπορούσε να αποδώσει πλέον παραστατικά την έννοια των ρηθέντων. Με ελάχιστες πάντα εξαιρέσεις.   

Δεν θα αναφερθούμε συγκεκριμένα σε κάποιες από αυτές, δεν αξίζει τον κόπο. Οι περισσότεροι τις είδαμε και τις ακούσαμε. Ένα μόνο θα πούμε: πως τα εξ επαγγέλματος δημόσια πρόσωπα, που υποχρεώνονται σε κάποιες δηλώσεις, εν προκειμένω καθόλου απαραίτητες, πρέπει να προσέχουν τι λένε, καθώς ισορροπούν  ανάμεσα στην ευκλεή δημοσιότητα και στον εξευτελιστικό διασυρμό. Και οι προχθεσινές τους δηλώσεις, δεν τιμούν τους περισσότερους εξ αυτών.

Γι αυτό και σύντομα πρέπει να κατανοήσουν, πως το να μιλούν με κινήσεις ή φράσεις - «καρμπόν» πολιτικής αντιπαλότητας, υποβαθμίζουν την εικόνα τους  και ακυρώνουν  απαξιωτικά τον, έστω και μέτριο, εαυτό τους.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, οποιουδήποτε ανθρώπου,  είναι τραγικό η μετριότητα, ιδιαίτερα φανερή στη διαδρομή του βίου, να θέλει να μεταμφιεστεί σε χαρισματική διασημότητα με ανούσιες φράσεις. Τραγικό, γιατί την παραχάραξη συνοδεύει πάντοτε νομοτελειακά η κατάρρευση και ακόμα πιο οδυνηρός ο διασυρμός