κάλαντα που λέμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Άλλο ένα love story
που έμεινε στην ιστορία έστω με αυτόν τον περίεργο τρόπο.
Πρώτα από όλα ας θυμηθούμε λίγο τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς (γιατί
έχουμε και κάποια χρόνια να τα πούμε)!
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά (*)
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θόλος (*)
Αγιος Βασίλης έρχεται
και δε μας καταδέχεται (*)
από την Καισαρεία
συ σ' αρχόντισσα κυρία (*)
Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι
------------------------------
Εσείς βγάζετε νόημα; Εγώ πάντος όχι! Ιδού λοιπόν η εξήγηση....
Η ιστορία μας διαδραματίζεται στον μεσαίωνα. Σε εκείνα τα χρόνια οι
φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να
μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να
τους απευθύνουν ευχές.
Ήταν λοιπον ένας νεαρός (βλέπε Ρωμαίος και Ιουλιέτα-Μοντέγοι και
Καπουλέτοι) αλλά φτωχό το παλικάρι , που είχε ερωτευθεί μια όμορφη
αριστοκράτισσα. Σκαρφίστηκε λοιπόν το εξής ώστε να εκφράσει τον
έρωτά του με τρόπο που να μην γίνει αντιληπτός όμως από τους
υπόλοιπους.
Σου λεει θα παω την πρωτοχρονιά να της πω τις ευχές μου για το νέο
έτος αλλά θα φτιάξω ένα δικό μου ποίημα που θα έχει εναν στίχο από
τα κάλαντα , εναν στίχο που θα απευθύνεται στη γκόμενα (!) και έτσι
δεν θα με πάρουν χαμπάρι!
Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα
αστεράκια).
Την αποκαλεί ψηλή ,σαν δεντρολιβανιά.Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά
τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφη , την παρομοιάζει με
Εκκλησιά με το Αγιο θόλος (θόλος εκκλησίας).
Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Αι Βασίλης δεν εχει να κανει!)
γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.
Τέλος κλείνει με τις γαλυφιές! Την λεει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή
φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκειά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει
μια ματιά.
Ετσι λοιπόν μια καψούρα έγινε τραγούδι και για αιώνες εμείς το
τραγουδάμε και κονομάμε. Γιατί η καψούρα πουλάει, δεν το μαθες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου