Η Τρίπολη τη νύχτα είναι μια άσχημη πόλη, όπως και την ημέρα, κακοφωτισμένη, ελεεινή και τρισάθλια. Και αυτοί ακόμα οι κεντρικοί της δρόμοι, με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Μια καλά φωταγωγημένη πόλη είναι μία πόλη που γεννάει τη νυχτερινή ποίηση, που δημιουργεί εικόνες και προδιαθέτει ευνοϊκά τους διαβάτες. Πράγμα που δεν συμβαίνει στην Τρίπολη. Αν δούμε τι βήματα έγιναν σε πολλές όμορες πρωτεύουσες νομών, όχι μόνο με τη φωταγώγηση σημαντικών τους μνημείων, αλλά και με την όλη συζήτηση περί της αισθητικής του φωτός και πού καταλήξανε και αν τα συγκρίνουμε με τα καθ ημάς, θα απογοητευτούμε.
Στην Τρίπολη, είμαστε ακόμη στη φάση του μπουσουλίσματος, με απτά ωστόσο ποιοτικά αποτελέσματα. Τα κτίρια ή τα μνημεία που έχουν μελετηθεί από ειδικούς στον πολιτισμό του φωτός διακρίνονται αμέσως. Είναι το Πνευματικό Κέντρο, το Δημαρχείο, και ίσως, με αμφιβολίες, ο Αγιο – Βασίλης. Εκπέμπουν αρμονία, μεγαλείο, ηρεμούν και ταυτόχρονα δημιουργούν αισθήματα ανάτασης και μεγαλοψυχίας. Το φως τη νύχτα αλλάζει την πόλη προς το καλύτερο.
Και αυτό είναι κέρδος πλέον. Το καλά φωταγωγημένο κτίριο θεωρείται κομμάτι του πολιτισμού της πόλης και της κοινωνίας μας. «Αν και «άυλο», προϋποθέτει μεγάλη τεχνική γνώση και αν και «τεχνολογικό» προϊόν, δικαιώνεται από την «ποίηση» που εκλύει».(Ν. Βατόπουλος).
Αλλά προς το παρόν, είπαμε, η Τρίπολη μπουσουλάει στον τομέα αυτό του φωτισμού των δημόσιων κτηρίων. Και θέλουμε να ελπίζουμε πως, σύντομα, με το μηχανικό της δήμαρχο, θα προχωρήσει ταχύτερα. Επαγγελματίες υπάρχουν, κοινωνική συνείδηση καλλιεργείται και όλοι μας μαθαίνουμε από τα λάθη τα δικά μας και των άλλων. Η πόλη μας τη νύχτα μπορεί να σβήνει τις ανορθογραφίες της ημέρας και να αναδύεται σαν μία από τις πιο όμορφες της Πελοποννήσου. Η γνώση υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου