ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΣΚΑΪ «1821».

Η σειρά της τηλεόρασης του Σκάϊ για το 1821 και την Ελληνική Ιστορία, έχει φανατικούς οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς. Προς το παρόν οι ψύχραιμοι παρατηρητές της μειοψηφούν. Αυτό δεν είναι περίεργο. Στην Ελλάδα άλλωστε όλα είναι ή του ύψους ή του βάθους. Δεν υπάρχει η μέση οδός, ενδιάμεση απόχρωση μεταξύ λευκού και μαύρου.

Οι ψύχραιμοι τηλεθεατές ενδεχόμενα θα μπορούσαν να κάνουν τις εξής παρατηρήσεις:

1. Η τηλεόραση αποτελεί ένα μέσο πολύ ισχυρό, υπό την έννοια ότι ο συνδυασμός εικόνας και λόγου, καταλυτικός από τη φύση του στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, εισβάλλει στα σπίτια όλου του κόσμου, δωρεάν. Η συγκεκριμένη σειρά του Σκάϊ έχει πολύ καλογραμμένο σενάριο (δυνατό λόγο) και εξαιρετικά φροντισμένη σκηνοθεσία και μοντάζ (δυνατή εικόνα). Έχει δηλαδή αυξημένη δυνατότητα επιρροής.

2. Όλα τα επεισόδια δίδαξαν ιστορία. Με επιχειρήματα και σαφείς αναφορές σε ιστορικές πηγές, απομνημονεύματα, χρονικά, ιστοριογραφίες. Με έλεγχο των κινήτρων των ιστορικών, ξένων και ημεδαπών, οι οποίοι έγραψαν –και- μυθιστορία.

3. Η ιστορία ενός έθνους, δεν είναι μόνο η αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων και στοιχείων  που συναποτελούν το έθνος. Είναι και η εικόνα που έχει το έθνος για τον εαυτό του. Η εικόνα που έχουμε οι Έλληνες για εμάς, τους Έλληνες. Δεν μπορεί κάποιος με τη μία, για την ακρίβεια με τις έξι τηλεοπτικές σειρές, να στερήσει από το Έθνος, ως συλλογική συνείδηση, ο, τι θεωρούσε ως δεδομένο και απόλυτο για 150 και πλέον χρόνια. Όπως δεν μπορεί, δια μιας, να πείσει το χριστιανό ότι δεν υπάρχει Θεός, το μουσουλμάνο ότι δεν υπάρχει Αλλάχ κλπ. Το Νεοέλληνα ότι δεν είναι απευθείας απόγονος του Αλκιβιάδη, δηλαδή όμορφος, έξυπνος, κατακτητής, ή του Σωκράτη, δηλαδή πάνσοφος, ή του Αριστοτέλη, δηλαδή πανεπιστήμονας και αριστοκράτης, αλλά ενδεχομένως απλά ένας ανήσυχος μεσογειακός βαλκάνιος. Δεν μπορείς να στερήσεις από κάποιον τα –κατ’ αυτόν- «ιερά» του, αν δεν τα αντικαταστήσεις με άλλα, ισότιμα.   

4. Μετά το τελευταίο επεισόδιο της σειράς ακολούθησε η κουβέντα στο πάνελ. Προσκεκλημένοι ήταν ο Βερέμης, ο Τατσόπουλος και ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της σειράς. Στην αντίπερα όχθη, εκτός στούντιο, έκαναν παρεμβάσεις ένας καθηγητής του ΑΠΘ και μία καθηγήτρια του Ιονίου Πανεπιστημίου. Αυτοί εξέφρασαν την άλλη άποψη, αυτήν της «επίσημης ιστορίας». Για αυτούς που παρακολουθούσαν, το ατυχές για την «επίσημη» άποψη ήταν ότι ο μεν καθηγητής του ΑΠΘ είχε εμφανές πρόβλημα υγείας (μάλλον από εγκεφαλικό επεισόδιο), αφού η εκφορά του λόγου του ήταν σαφώς αργή και μη κατανοητή, η δε καθηγήτρια μιλώντας μέσω skype, παρουσίαζε πρόβλημα συντονισμού ήχου / εικόνας. Πέραν της κόμμωσης – λάχανου και της ένδειας και κενότητας των επιχειρημάτων της.

Δεν ξέρω αν οι υπεύθυνοι του Σκαϊ συνειδητά κάλεσαν τους συγκεκριμένους να εκφέρουν την επίσημη άποψη στην τελευταία εκπομπή, ή εάν κανένας άλλος δεν προθυμοποιούνταν να εμφανιστεί. Θεωρώ πάντως ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης  θα πρέπει να ήθελε πάρα πολύ να πάει.

Η ουσία είναι ότι η καλογυρισμένη σειρά αποτελεί το έναυσμα για εμάς τους Έλληνες για την κατάκτηση της συλλογικής αυτογνωσίας μας. Για να διώξουμε τις ανασφάλειές μας και να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση. Απαραίτητη προϋπόθεση για την  πρόοδο και την έξοδο από το σημερινό τέλμα.

Θοδωρής Κολοκορώνης