Πρωτόγνωρα πράγματα

Η χθεσινή και προχθεσινή  συγκέντρωση στη πλατεία Αγίου Βασιλείου είχε κάτι το διαφορετικό. Οι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν  δεν ήταν, στην πλειοψηφία τους, άνθρωποι των διαδηλώσεων – αυτό φάνηκε δια γυμνού οφθαλμού. Ούτε ανήκαν σε οργανώσεις, παρατάξεις, κόμματα, φράξιες και τάσεις. Ήταν ελεύθεροι, «αγανακτισμένοι» _ χωρίς η λέξη αυτή  να θέλει με τίποτα να υποκινήσει ή να υποδείξει _πραγματικά ανησυχούντες για την κατάσταση  άνθρωποι, όπως είναι κάθε άνθρωπος που βλέπει αυτόν τον τόπο να καταρρέει. Μαμάδες με τα παιδάκια τους, ζευγαράκια πιασμένα χέρι - χέρι, καλοντυμένες κυρίες κάποιας ηλικίας, έφηβοι με ποδήλατα, νέοι που κάθονταν στο συντριβάνι, μαγαζάτορες και μισθωτοί, κοινώς καθημερινοί άνθρωποι, ένα σώμα ανομοιογενές με σχεδόν ''πρωτόγονα'' συνθήματα, χωρίς οργή που ξεχειλίζει, ένα πλήθος εντελώς διαφορετικό από εκείνο των επαγγελματιών διαδηλωτών.

Δεν τους προέτρεψε κάποιο κόμμα να μαζευτούν. Αυτή τη φορά ήταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως και τα κινητά με τα SMS, που τους ενεργοποίησαν.  Ήταν η Αθήνα και η πλατεία Συντάγματος από όπου πήραν το παράδειγμα. Μην ξεχνάμε πως τα παραπάνω μέσα δικτύωσης  ήταν η αιτία που πριν τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, κινητοποίησαν εκατοντάδες δημότες εδώ στην Τρίπολη και με τα ποδήλατά τους απαίτησαν τη δημιουργία ποδηλατόδρομων και πεζόδρομων, για να ανασάνει η πόλη από το βραχνά του αυτοκινήτου.

«Δηλώνουμε ειρηνικά την αγανάκτησή μας κατά της κρίσης. Κατά όλων αυτών που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Αυθόρμητα, χωρίς κόμματα, ομάδες και ιδεολογίες», τόνιζαν στα ιστολόγια και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις.

Πρωτόγνωρα πράγματα για όλους μας στην Τρίπολη και ενδεικτικά, όχι τόσο της αμφισβήτησης, αλλά κυρίως της αγωνίας για το μέλλον. Όπως όμως και να το δει κανείς είναι ένα γεγονός. Αν θα έχει ή όχι συνέχεια, το μέλλον θα το δείξει, δεν παύει όμως να στέλνει το δικό του σημαντικό μήνυμα.