Θα συμφωνείται ασφαλώς πως ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουμε βρεθεί εδώ όπου έχουμε βρεθεί είναι και το ότι πολλοί πολιτικοί δεν έκαναν και μερικοί συνεχίζουν να μην κάνουν τη δουλειά τους. Και ποια είναι η δουλειά των πολιτικών; Η πολιτική. Η μετουσίωση δηλαδή σε συγκεκριμένη δράση των απόψεών τους, στο πλαίσιο της πραγματικότητας - η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Η τέχνη αυτή, όταν κυβερνάς, προϋποθέτει ότι ασκείς την εξουσία που κατέχεις, που σου έχει εκχωρηθεί.
Τι συμβαίνει εν προκειμένω με την παρούσα κυβέρνηση και με την συμπαθή κατά τα άλλα τάξη των ταξιτζήδων; Η πρώτη έχει ξεπεράσει κατά πολύ το όριο της ανοχής και έχει επιτρέψει σε μια ομάδα συμφερόντων να δρα «επαναστατικά», κλείνοντας τους δρόμους, ανοίγοντας διόδια, μουσεία, κρατώντας, με άλλα λόγια, ως όμηρο μια ολόκληρη χώρα, και αχρηστεύοντας τη μεγαλύτερη βιομηχανία της, που είναι ο τουρισμός. Η πρακτική στην οποία έχουν οδηγηθεί οι ιδιοκτήτες ταξί έχει προσλάβει πλέον τον χαρακτήρα της ανταρσίας εναντίον του κράτους. Γι αυτό και δεν πάει άλλο. Η δε επίκληση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της απεργίας αποτελεί κοροϊδία και πρόκληση σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, ενώ η βία που προκύπτει εξ αυτής αν δεν σταματήσει άμεσα, οφείλει η κυβέρνηση να την σταματήσει η ίδια, με την εφαρμογή του νόμου. Φυσικά, στον τόπο που μπέρδεψε την ελευθερία με την ασυδοσία, η λέξη καταστολή ηχεί περίεργα και δαιμονικά, όμως κάτι πρέπει να γίνει.
Οι νόμοι, που ψηφίζονται στη Βουλή, κάποτε πρέπει να εφαρμοστούν. Και θα εφαρμοστούν από τους πολιτικούς μας, η ικανότητα των οποίων εξαρτάται από αυτήν την εφαρμογή, που διασφαλίζει την ομαλότητα στη λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η εφαρμογή αυτή δεν εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Ούτε στην καλή διάθεση του κρατικού μηχανισμού και της Δικαιοσύνης. Συνιστά υποχρέωσή τους μη διαπραγματεύσιμη.
Μακάρι να βρεθεί μια λύση που να μην απαιτεί καταστολή. Όμως, άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Αν είναι να βρεθεί η λύση, πρέπει να βρεθεί εδώ και τώρα. Διαφορετικά, η κυβέρνηση πρέπει να δώσει ένα τέλος, έχοντας συνείδηση του γεγονότος ότι κάνει το καθήκον της. Περιθώριο για παρελκυστικές συζητήσεις και υπό το κράτος συντεχνιακής βίας, δεν υπάρχει πλέον κανένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου