Μεγάλη η συζήτηση για την είσπραξη των οφειλόμενων στο Δήμο από δημότες που ενσυνείδητα ή από ανάγκη οφείλουν σημαντικά ποσά. Κανονικά, σε μια λειτουργούσα κοινωνία όχι μόνον θα έπρεπε ασυζητητί να ενεργοποιηθούν, αλλά, το βασικότερο, δεν θα μπορούσε να έχει φτάσει ποτέ ο αριθμός εκείνων που χρωστούν στο δήμο στο υψηλό αυτό ποσοστό του ενεργού πληθυσμού που ακούγεται. Όμως έχει φτάσει.
Με ευθύνη, διαχρονικά όλων των δημοτικών παρατάξεων που κυβέρνησαν αυτό το δήμο. Τώρα, το σύστημα (υποτίθεται ότι) «ξύπνησε», θέλει να μαζέψει τα λεφτά. Σωστά, γιατί ο δήμος πιέζεται ασφυκτικά και πρέπει να βρει ένα τρόπο να τα βγάλει πέρα.
Όμως, λεφτά, σε αντίθεση με ό,τι υποστήριξε ο πρωθυπουργός, δεν υπάρχουν, τουλάχιστον για μεγάλο μέρος του πληθυσμού που τα χρωστά. Και αυτό το ξέρουν άπαντες. Με όλα αυτά που έχουν προηγηθεί, με τις συρρικνώσεις των εισοδημάτων, με τις δουλειές να κλείνουν και με την ανεργία στα ύψη και με την ύφεση στο κατακόρυφο, πραγματικά, τι περιμένουν σε αυτή την κατεύθυνση;
Μπορεί να βρει o δήμος μας έναν τρόπο να κυνηγήσει εκείνους που είναι πραγματικά σε θέση να πληρώσουν; Με αυτούς ναι, ειδικά τους μεγάλους, να πάει ως το τέλος. Και στα δικαστήρια, ακόμη. Όμως, πόσοι είναι αυτοί σήμερα από τις κάποιες χιλιάδες οφειλέτες; Και πώς θα γίνει ο διαχωρισμός; Από ποιες υπηρεσίες και με ποιον τρόπο; Κι όσοι πραγματικά δεν μπορούν; Τι θα γίνει; Ή μήπως για όσους αντικειμενικά πλέον δεν μπορούν να πληρώσουν, θα χαριστούν τα χρέη;
Το ζήτημα δεν είναι απλό. Χρειάζεται ιδιαίτερος χειρισμός. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει και να ζήσουν. Οι δημοσιοποιήσεις των ονομάτων στο διαδίκτυο είναι μια μορφή πίεσης και μάλιστα σημαντική, για την κατηγορία εκείνων που έχουν και δεν πληρώνουν αλλά και μέσο αναποτελεσματικό για όσους πραγματικά δεν έχουν πια – και είναι πολλοί.
Κάποιος λεπτός και δύσκολος διαχωρισμός πρέπει να γίνει, κάποια λύση πρέπει να βρεθεί. Κυρίως για τους διαχρονικά εξυπνάκηδες που νομίζουν πως μπορούν εσαεί να τη βγάζουν στο τζάμπα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου