Να συμφωνήσουμε απόλυτα με τον Πρύτανη κ. Παπαθεοδώρου πως: « μόνο το ανοικτό Πανεπιστήμιο μπορεί να διασφαλίσει την ακαδημαϊκή λειτουργία και τη συμμετοχή του συνόλου της Πανεπιστημιακής κοινότητας στις διαδικασίες υπεράσπισης της οντότητας και της αυτοτέλειάς του.
Αυτό σημαίνει ότι οι καταλήψεις των Πανεπιστημίων δεν είναι λύση. Για ένα, κυρίως, λόγο : Δεν καταλαμβάνουμε ποτέ το σπίτι μας, ακόμα και όταν νοιώθουμε ότι έχουμε δίκιο, αντίθετα το υπερασπιζόμαστε. Σήμερα, περισσότερο από χθες, το Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να γίνει η βολική Ιφιγένεια … «για να σαλπάρει ο στόλος και να εξευμενιστεί η Άρτεμις».
Και να πούμε πως πρόκειται για λόγια σημαντικά από έναν άνθρωπο που έχει ζυμωθεί χρόνια τώρα με το χώρο της ανώτατης παιδείας και που βλέπει πως οι καταλήψεις διαχρονικά δεν οδηγούν πουθενά, τουναντίον απαξιώνουν την ακαδημαϊκή εκπαιδευτική κοινότητα και την υποβαθμίζουν διεθνώς. Με αποτέλεσμα ελάχιστα πανεπιστήμιά μας να καταλαμβάνουν μια υποφερτή θέση στον πίνακα αξιολόγησης παγκοσμίως.
Και δεν είναι μόνο ο κ. Παπαθεοδώρου που πρεσβεύει αυτά. Ήδη, όλο και περισσότερα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας προσχωρούν στις τάξεις εκείνων που υπερασπίζονται την ιδέα του "ανοιχτού πανεπιστημίου", χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν διατηρούν τις ενστάσεις ή και τις διαφωνίες τους ως προς τον νόμο-πλαίσιο.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ως φαινόμενο η διευρυνόμενη καθημερινά κίνηση φοιτητών, οι οποίοι, έξω από κομματικές καθοδηγήσεις και υποταγή σε κομματικές γραμμές, συγκροτούν αυθόρμητα ένα κίνημα διαμαρτυρίας, μέσω διαδικτύου, που πιέζει αξιώνοντας να σταματήσει επιτέλους αυτή η πρακτική της αυθαίρετης διακοπής της λειτουργίας των ΑΕΙ.
Ζητούν το αυτονόητο τα παιδιά αυτά: να ασχοληθούν ανεμπόδιστα με αυτό για το οποίο βρίσκονται στον συγκεκριμένο χώρο - τις σπουδές τους. Και αγωνιούν γιατί ξέρουν ότι είναι ορατός ο κίνδυνος να χαθεί το εξάμηνο αν δεν αποκατασταθεί η ομαλότητα στα πανεπιστήμια και δεν ξαναρχίσουν κανονικά τα μαθήματα, προκειμένου να προσέλθουν κανονικά στις εξετάσεις.
Ο αριθμός τους καθημερινά αυξάνει όπως αυξάνει και η αγωνία για το μέλλον τους, που κάθε άλλο παρά σίγουρο θεωρείται. Μόνο κάποιες μειοψηφίες επιμένουν στανικά να κρατούν κλειστά τα πανεπιστήμια, στο όνομα της δημοκρατίας, η οποία, φευ, είχε εξοριστεί από τα καθεστώτα τα οποία έχουν ως πρότυπα και πίνουν «νερό» στο όνομά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου