Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Το παρατράβηξαν

Η παθογένεια στην τοπική αυτοδιοίκηση  είναι και πάλι παρούσα, με τους επί κεφαλής της Περιφέρειας και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και του Δήμου να έχουν βαλθεί να επιβεβαιώσουν με τον χειρότερο τρόπο τις διαφορές που υφίστανται μεταξύ τους από την προεκλογική περίοδο και μετά.
Γιατί ενώ το καμπανάκι του κινδύνου έχει κτυπήσει προ πολλού, αυτοί κάνουν πως δεν το βλέπουν και δεν το ακούν. Και  αντί να σκύψουν ρεαλιστικά και αποφασιστικά πάνω στα προβλήματα που δημιουργεί η κρίση, αναλώνονται σ΄ έναν «πόλεμο χαρακωμάτων» για να πείσουν όλους εμάς -προφανώς τους αφελείς ψηφοφόρους- για το ποιος έχει δίκιο, εν προκειμένω αν έπρεπε ή όχι να κηρυχθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωριά της Αρκαδίας που επλήγησαν από τη φωτιά.
Η προσπάθεια, πέρα από την προκλητικότητά της στα μάτια των υγιώς σκεπτόμενων, έχει όπως πάντα ένα ακόμα χαρακτηριστικό: αυτό της ιλαροτραγωδίας που διαρκώς βιώνουμε. Υπονοούμενα για τις εντυπώσεις αλλά χωρίς ουσία, ικανά να «τρέφουν» τις παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων και μόνο, και ελάχιστα έως καθόλου ενδιαφέροντα για τον δημότη της Αρκαδίας, που βλέπει τα οικονομικά του, όπως όλων των Ελλήνων, να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Αντί, λοιπόν,  να αναζητούμε απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα, γινόμαστε  θεατές σε ένα κακόγουστο σήριαλ  με ανούσιο περιεχόμενο. Τι είπε  ο ένας και τι έκανε ο άλλος, αντιδρώντας στις επιλογές του αντιπάλου.  Και αν οι περιστάσεις δεν ήταν τόσο κρίσιμες, θα μιλούσαμε για φαρσοκωμωδία ολκής. 
Ο λαός έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να αντιδρά σε ό,τι έργω ή λόγω υποβαθμίζει τη ζωή του, υποθηκεύει το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του, υπονομεύει την ίδια τη χώρα. Και η εκάστοτε τοπική εξουσία  έχει υποχρέωση να ασχολείται με τα του οίκου της και βάσει των αρμοδιοτήτων της. Τα υπόλοιπα είναι επικίνδυνα παιχνίδια του παρελθόντος, σε καιρούς δύσκολους και πονηρούς και σε μια χώρα που βρίσκεται υπό οικονομική, πολιτική και πνευματική χρεοκοπία.
Η διαφωνία, βέβαια, είναι πάντοτε θεμιτή. Όμως το πολύ το Κύριε Ελέησον δεν το θέλει και ο Θεός.

Δεν υπάρχουν σχόλια: