Ανοιξαν χθες τα σχολεία και οι μαθητές γέμισαν τις αίθουσες για την κατάκτηση της γνώσης. Μαζί τους, οδηγοί σε αυτήν τη ν πορεία και οι δάσκαλοι, που η μοίρα τους έταξε να καταθέτουν καθημερινά στο στίβο της εκπαίδευσης με ανιδιοτέλεια και ευσυνειδησία την γνωστική τους παρακαταθήκη και τον ηθικό τους οπλισμό. Γι αυτό και η σκέψη όλων αυτή τη μέρα στρέφεται σε μερικούς παλιούς δασκάλους, φωτισμένους παιδαγωγούς, πολλοί δεν είναι πλέον στη ζωή, που έκαναν κάτι απλό και μεγαλειώδες: μάθαιναν σε όλους μας γράμματα και δίδασκαν ήθος. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται πολλούς εξ αυτών που τους σημάδεψαν στα πρώτα σχολικά τους χρόνια. Ο Κατσιγιάννης, ο Τζαβάρας, ο Τουντόπουλος στην Τρίπολη, ο Γαλάνης και ο Καράμπελας στο Αστρος, ο Φλούδας στο Βυζίκι κλπ.
Σε μικρά χωριά, σε μακρινές από αστικά κέντρα περιοχές, σε εποχές χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και λουτρό στο σπίτι, δάσκαλοι και δασκάλες δούλευαν αφοσιωμένοι και δίδασκαν με το αίμα της ψυχής τους τα παιδιά, σε μια χρονική στιγμή που ο όρος «δια βίου μάθηση» ήταν άγνωστος, όπως άγνωστα ήταν τα μόρια και οι διεκδικήσεις. Η ζωή ήταν φυσικά πιο απλή, είχε πιο πολύ χώρο για τη γλύκα αλλά και τη σκληράδα της καθημερινότητας. Υπήρχε χρόνος. Και η αγωνία δεν ήταν «να καλυφθεί η ύλη», αλλά «να ανοίξει το μυαλό» και «να αεριστεί η καρδιά».
Αυτούς τους αφανείς ήρωες η πολιτεία έχει λησμονήσει. Ούτε ένα μνημείο στον «άγνωστο δάσκαλο», σε κάποια γωνιά της πόλης, σε ένα σημείο του πάρκου, που αναπλάσεται και που σήμερα – αύριο είναι ευκαιρία για την τοποθέτησή του.
Τώρα που ανοίγουν τα σχολεία, ας θυμηθούμε εκείνους τους δασκάλους που μας άνοιξαν τα μάτια στην ζωή και μας υπέδειξαν το δρόμο για την προκοπή και την επιτυχία. Και κάθε χρόνο, αυτή τη μέρα, ας τους αναπολούμε με αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση. Είναι το καλλίτερο μνημόσυνο στη μνήμη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου