Αυτό το άχαρο παιχνίδι της επιλογής ή μη του υποψηφίου δημάρχου για το δήμο Τρίπολης, από το κυβερνών κόμμα, παρατράβηξε. Το γαϊτανάκι με τα αν θα δοθεί ή όχι το χρίσμα στον κ. Δελφάκη ή σε κάποιον άλλον, το άχαρο παζάρι, οι κόντρες, τα κομματικά διαπιστευτήρια των άλλων υποψηφίων- δίνουν την εντύπωση ότι και σε αυτές τις εκλογές θα αναπαραχθεί η αυτοδιοικητική κακοδαιμονία των δύο τελευταίων δεκαετιών: η υποταγή των θεσμών στους κομματικούς μηχανισμούς, στεγνούς από μαζική συμμετοχή, των επαγγελματιών της εξουσίας. Ακόμη χειρότερες υποσχέσεις δίνει η επιμονή κάποιων ηγητόρων του τοπικού ΠΑΣΟΚ σε χρίσματα, όταν όλοι τα απεχθάνονται, με υποψηφιότητες που εγγράφονται σε παιχνίδια εσωκομματικών ισορροπιών, προσωπικών ανασφαλειών ή φιλοδοξιών.
Ο αυτισμός στον οποίο έχουν εγκλωβιστεί εμποδίζει την επικοινωνία με τους άλλους. Εδώ ο κόσμος χάνεται και αυτοί το βιολί τους. Τι ενδιαφέρει, αλήθεια, τους απλούς ανθρώπους που ψηφίζουν το κυβερνητικό κόμμα, αυτό το βαλς των τοπικών πολιτικών φιλοδοξιών; Ποιος ενδιαφέρεται αν θα έχει το χρίσμα ο Δελφάκης ή ο Βόσνος ή ο Γιαννακούρας, πέραν των ιδίων των ενδιαφερομένων και πέντε έξι κομματικών στελεχών, όταν άλλα είναι τα προβλήματα που μας ταλανίζουν, και μας καθηλώνουν στο κρεβάτι της αμηχανίας και της ανασφάλειας;
Αυτός που αντιμετωπίζει την τριτοκοσμική καθημερινότητα του δήμου τους και της οικονομικής του χρεοκοπίας, ενδιαφέρεται για το ποιος στην κομματική ιεραρχία έχει το πάνω χέρι για να κουμαντάρει τη μιζέρια του; Οχι. Αντιθέτως, η ερασιτεχνική προσέγγιση της διακυβέρνησης του δήμου και οι ατελείωτοι κομματικοί πειραματισμοί προσβάλλουν τους δημότες και τους απωθούν. Η επιλογή προσώπων για χρισμοδότηση μοιάζει να συμβολίζει την παραίτηση του κυβερνώντος κόμματος από τη σημαντικότερη υπόσχεση που είχε δώσει προεκλογικά: την υπόσχεση μιας ρήξης με τον παραδοσιακό τρόπο διεύθυνσης του κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου