Τη δήλωση ότι η φετινή σχολική χρονιά θα είναι «η δυσκολότερη από τη μεταπολίτευση» η Διαμαντοπούλου, την έκανε εκ του πονηρού. Για να λειτουργήσει ως άλλοθι στην απροθυμία της κυβέρνησης να στηρίξει και ενισχύσει τη δημόσια εκπαίδευση, αλλά και για να αποτελέσει βήμα πάνω στο οποίο θα πατήσει για να πανηγυρίσει για οποιαδήποτε μικρή, αυτονόητη παρέμβαση στα μύρια προβλήματα του δημόσιου σχολείου, αποσπώντας τα χειροκροτήματα των παπαγαλακίων των ΜΜΕ.
Βγήκε, λοιπόν, και πανηγύρισε που υπάρχουν περίπου 2.500 κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Έφτιαξε μια εικονική πραγματικότητα και κατήγγειλε τις «Κασσάνδρες», που τα παρουσίαζαν όλα μελανά. Η κυρία Διαμαντοπούλου έπαθε ξαφνικά απώλεια μνήμης, όρασης και ακοής. Δεν έμαθε για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα συνταξιοδοτηθούν στα τέλη Οκτώβρη, αφήνοντας ορφανές οργανικές θέσεις, δεν ξέρει για τα εκατοντάδες τμήματα σε όλη τη χώρα που λειτουργούν με 27-28 και 30 μαθητές, με πρόφαση τις ανάγκες σχολικής στέγης που είναι μόνιμα μεγάλες και δυσεπίλυτες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η υπουργός Παιδείας επιμένει φανατικά, επικαλούμενη το ΔΝΤ και το Μνημόνιο, στην κατακρεούργηση των μόνιμων διορισμών (50% λιγότεροι από πέρυσι), στην αντικατάσταση όσων φεύγουν από την υπηρεσία με αναπληρωτές και ωρομίσθιους, στον εξαφανισμό των λεγόμενων μηχανισμών στήριξης των μαθητών (τάξεις ένταξης, υποδοχής, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, ενισχυτική διδασκαλία), στη σύμπτυξη τμημάτων, στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων, στην διάθεση (κατά προτεραιότητα) των εκπαιδευτικών από τη δευτεροβάθμια, για πλήρες ωράριο ή για συμπλήρωση ωραρίου, στα αδιαβάθμητα ΙΕΚ, που τώρα θα μεταφερθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ενώ ψελλίζει υποσχέσεις για κάποια κονδύλια που θα δοθούν στα σχολεία για τις λειτουργικές τους ανάγκες, τη στιγμή που η κρατική επιχορήγηση έχει ήδη μειωθεί στο 1/3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου