Η οικονομική πραγματικότητα των ημερών που διερχόμαστε είναι τρομακτική για όλους και δεν απαλύνεται από τα λαμπερά στολίδια των ημερών, ούτε από τις ευχές που από συνήθεια εκφέρουμε. Η κατάσταση είναι μεγαλύτερη για μια μερίδα συμπολιτών μας που βρίσκεται σε τραγική κατάσταση εδώ και χρόνια. Είναι οι άποροι και απόκληροι της ζωής, που δεν περιμένουν κανένα Αϊ- Βασίλη, για να νοιώσουν τη χαρά της γιορτής. Χωρίς τη συντροφιά συγγενών, φίλων, μόνοι μέσα στη μοναξιά τους, όλες τις μέρες του χρόνου και αυτές τις γιορτινές ακόμα περισσότερο, αυτοί οι άνθρωποι μας έχουν ανάγκη. Σε ορεινά χωριά της Αρκαδικής ενδοχώρας αλλά και μέσα στην Τρίπολη, υπάρχουν νησίδες απόλυτης ανέχειας. Το βεβαιώνουν όσοι εκ των συμπολιτών μας τους επισκέπτονται, αλλά και οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», που ευτυχώς ανανεώθηκε για ένα ακόμη χρόνο από την πολιτεία.
Οι παραπάνω σκέψεις δεν αποτελούν Χριστουγεννιάτικο µελό. Απλώς μια διστακτική υπενθύμιση θέλουν να κάνουν, ότι πολλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας έχουν την ανάγκη µας αυτές τις μέρες και είναι καλό να μη ν τους ξεχνάμε. Αλλωστε δεν θέλουν ποτέ περισσότερα από όσα μπορούμε να δώσουμε. Ένα μικρό παιχνίδι για τα παιδιά τους, μια διακριτική οικονομική ενίσχυση για να µπουν σε σούπερ µάρκετ, μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να είναι καλύτερο αυτές τις μέρες. « Ίσως αρκεί µόνο ένα χτύπημα στην πόρτα και μια ευχή για τον καινούργιο χρόνο. Ένα χαμόγελο στους δυστυχείς των φαναριών. Ένα βλέμμα συγκατάβασης στον μετανάστη που γυρνάει σαν δαρμένο σκυλί, χωρίς ελπίδα. Δεν κοστίζει να προσφερθεί κάποιος να κάνει τα ψώνια στην ηλικιωμένη κυρία του διπλανού διαμερίσματος. Να βρει μια θέση στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι για τον υπερήλικο του ισογείου. Να επισκεφθεί έναν ξεχασμένο συγγενή σ’ ένα γηροκομείο. Να προσφέρει την αγκαλιά της φιλοξενίας του στις οικογένειες των φίλων που δεν ζουν πλέον. Δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι η στοιχειώδης ένδειξη ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι υπάρχει ελπίδα». Γ. Λακόπουλος εφ. ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου