του πρωθυπουργού, απόλυτα δικαιολογημένο, κατά την (ταπεινή) γνώμη μας. Διότι ο χορός ούτος, καθαρά αντρίκιος (κι ας με συγχωρέσουν οι κυρίες και η κυρία, που τον χορεύουν καλύτερα από πολλούς άντρες ενίοτε-αλλά επιμένω ότι είναι και έχει καταγραφεί ως αντρικός, όπως το... τσιφτετέλι είναι γυναικείος και λυγερός κι ας το παλεύουν και τινες χοντροπρογάστορες) και λεβέντικος, δίνει διέξοδο στα ντέρτια, είναι αυτοσχεδιαστικός, πάνω απ’ όλα μοναχικός. Επομένως μπορούμε να συμπεράνουμε ότι έχουμε πρωθυπουργό λεβέντη, έχει κι αυτός ντέρτια όπως οι περισσότεροι από μας, κυβερνάει ουσιαστικά μόνος τον τόπο και, ίσως, αυτοσχεδιάζει...
Και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί μερικοί και μερικές τα... πήραν στο κρανίο μαθαίνοντας για και βλέποντας τις (περι-)στροφές του Γ. Παπανδρέου. Και προχώρησαν σε κακεντρεχή σχόλια του τύπου «Ο Γιώργος χορεύει ζεϊμπέκικο και μας μας χορεύει στο ταψί» ή το άλλο που είπε ένας νεοδημοκράτης, ότι δηλαδή «Προπονείται για να χορέψει και να κάνει επίδειξη στον Ταγίπ..., μεθαύριο στο Ερζερούμ».
Ανοησίες, ζήλειες και κακίες όλα αυτά-ο πρωθυπουργός με το ζεϊμπέκικό του εξωτερίκευσε συναισθήματα και σκέψεις, έκανε τέλος πάντων μια εξομολόγηση στο λαό ΤΟΥ. Πού κατανόηση όμως σήμερα! Μόνο το «ΠΕΡΙ» τα... πιάνει αυτά τα βαθιά και νιώθει, πράγματι, μια βαθιά και ανθρώπινη κατανόηση για τις στεναχώριες του Γ.Α.Π.
Κατανοείτε, ω σκληροί συνέλληνες αδελφοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου