Χουλιγκανισμός

Το ξεκαθάρισμα ποδοσφαιρικών λογαριασμών μεταξύ  οπαδών αντιπάλων ομάδων έγινε και στην πόλη μας σύνηθες φαινόμενο. Με απρόβλεπτα, όπως φαίνεται, για το μέλλον αποτελέσματα. Έτσι, πριν λίγες μέρες, μια τέτοια διαμάχη κατέληξε σε καταστροφή των γραφείων του «Χαμόγελου του Παιδιού», που γειτνίαζε με τα γραφεία του συνδέσμου των φίλων του Ολυμπιακού. Ενώ δεν πάει και πολύς καιρός που εξεράγη εκρηκτικός μηχανισμός σε άλλα γραφεία των φίλων του Παναθηναϊκού. Η κατάσταση είναι ανησυχητική. Και στο ερώτημα, πως μπορούν να εξαλειφθούν οι ποδοσφαιρικές διαφορές η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Οι αντίπαλοι, βλέπετε, «χτίζονται» από πολλά κοινωνικά «υλικά», ώσπου να φτάσουν να θεωρούν την ήττα, την όποια ήττα, μια βάναυση προσβολή για αυτό και είναι δύσκολη η «αποδόμησή» τους. Λίγο πολύ είναι γνωστοί στον κοινωνικό περίγυρο. Πρόκειται για παιδιά εργαζόμενων γονέων, με μορφωτικό επίπεδο που δεν διαφέρει από εκείνο των συνομηλίκων τους. Αλλά με μια μεγάλη βαθιά αδυναμία: την ομάδα. Πιο σημαντική γι’ αυτούς από εργασία, πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Είναι η «θεά». Η φυγή από μια καθημερινότητα ίσως ρουτινιάρικη, χωρίς μεγάλες προοπτικές. Με απογοητεύσεις και στενότητα. Ο αγώνας, το ντέρμπι, με την έντονη αγωνία, τον ανταγωνισμό, τη σύγκρουση είναι το όχημα για την απόλυτη συγκίνηση. Αν κάτι τον διαταράξει, δεν διστάζουν να σπείρουν τη βία και τον όλεθρο.

Τους σιγοντάρουν από κοντά και  οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες που ενθαρρύνουν την ύπαρξη σκληροπυρηνικών ομάδων, τα MME, οι διαιτητές, οι ποδοσφαιριστές, τα αστυνομικά όργανα, η αθλητική και πολιτική ηγεσία και όλοι εμείς οι υπόλοιποι με την αδιαφορία που επιδεικνύουμε στα προβλήματά τους. Τους σιγοντάρουν και κάποιες δικαστικές αποφάσεις, που φαίνεται να «κλείνουν» τα μάτια μπροστά στο μέγεθος του κινδύνου.

Η κατάσταση στην πόλη μας παρατράβηξε. Και όλοι πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών τους. Για να μην θρηνήσουμε στο μέλλον θύματα. Γιατί τότε θα είναι πλέον αργά.