Τι έκαναν τόσα χρόνια οι κατασκευαστικές εταιρείες; Μην το ψάχνετε. Η απάντηση είναι μία: Πάρτι στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη. Αυτό έκαναν. Με λίγα λόγια αναλάμβαναν δημόσια έργα και τα παρέδιδαν (όσα παρέδιδαν) με «καπέλο» πολλών εκατομμυρίων ευρώ, τεράστιες καθυστερήσεις και συχνά με κακοτεχνίες.
Τόσο το υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων όσο και ο «δικός μας» ο υπουργός Ρέππας, φιλοδοξούν –λέει- να βάλουν τέρμα στην ασύδοτη δράση των εργολάβων με το νομοσχέδιο για τα δημόσια έργα. Το θέμα είναι όμως, τι στο διάβολο θα γίνει στην πράξη. Καλή η θεωρία και το πολιτικό μπλα – μπλα, αλλά μέχρι τώρα, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι έγιναν φιλότιμες προσπάθειες, τα αποτελέσματα ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευτικά, με αντίκτυπο στην τσέπη μας, αλλά και στην καθημερινότητά μας.
Έργα ξεκινούν με έναν συγκεκριμένο προϋπολογισμό έπειτα από μειοδοτικό διαγωνισμό και στη συνέχεια το κόστος κατασκευής αυξάνεται γεωμετρικά με την τεχνική των συμπληρωματικών συμβάσεων. Για την ακρίβεια, όπως τονίζουν καλοί γνώστες αυτών των καταστάσεων, οι συμπληρωματικές συμβάσεις αποτελούν Κοινοτική Οδηγία και εφαρμόζονται διεθνώς. Αφορούν την εκτέλεση των εργασιών που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν κατά τον σχεδιασμό ή την δημοπράτηση και το κόστος τους επιβαρύνει το Δημόσιο. Σε αυτό τον τόπο όμως, που ως γνωστόν «ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα» γίνεται κατάχρηση σε τέτοιο βαθμό, που καταλήγουμε να χρυσοπληρώνουμε για δημόσια έργα τα οποία δεν τελειώνουν!
Ιδού λοιπόν, γιατί κάποια στιγμή τα χρήματα τελειώνουν και το έργο σταματάει, αν δεν το έχουν μπλοκάρει βέβαια πρώτα οι ελλιπείς μελέτες και τα προβλήματα στις απαλλοτριώσεις.
Σε αυτήν την υπερχρεωμένη χώρα που τη λένε Ελλάδα (αλλά κάποιοι την αναφέρουν σαν… ΕΛΛΑΝΤΑ), όπου οι κερδοσκόποι, οι «νταβατζήδες» και τα πάσης φύσεως λαμόγια, δεν άφησαν τίποτα όρθιο, ο ρόλος του Αρκά πολιτικού Ρέππα για την επόμενη μέρα είναι καθοριστικός. Στο χέρι του είναι να κόψει «συνηθισμένες» πρακτικές που ζημιώνουν το Δημόσιο, δηλαδή όλους εμάς, με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Ακούστε τι μας είπε ένα πρόσωπο που γνωρίζει τον εργολαβικό τομέα απ’ έξω κι ανακατωτά:
«Για να κερδίσουν οι εργολάβοι τους διαγωνισμούς κάνουν προσφορές κατά πολύ μικρότερες απ’ αυτές που περιμένει το υπουργείο. Μέχρι τώρα, ενώ όταν άρχιζαν οι μειοδοτικοί διαγωνισμοί και ανέμενε ότι οι προσφορές θα ήταν το πολύ μέχρι 12% μικρότερες από το αρχικό προτεινόμενο ποσό, οι προσφορές έφταναν να έχουν «έκπτωση» μέχρι και 41% στα έργα αεροδρομίων και 29% στα έργα οδοποιίας.
Καλύτερα για μας, θα πείτε. Και έτσι θα ήταν, γιατί θα μας κόστιζαν φθηνότερα τα δημόσια έργα. Δεν γίνονταν όμως αυτό. Ακολουθούσε το μπλοκάρισμα των έργων για κάποιο λόγο και έπρεπε να γίνουν συμπληρωματικές συμβάσεις που φυσικά δεν πλήρωναν οι εργολάβοι. Από τον νόμο, τις επωμίζεται το Δημόσιο που για να τις καλύψει, αναγκαζόταν να δανειστεί.
Έτσι, μαζί με το κόστος των έργων ανέβαινε και το δημόσιο χρέος. Συνολικά, το 59% των έργων, ξεπέρασε κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό τους. Πόσο ήταν αυτό το «καπέλο»; Για τα περισσότερα από αυτά, ξεπερνάει το 30%. Ειδικά στον τομέα της οδοποιίας, το κόστος αυξανόταν σταθερά κατά το 1/3 του αρχικού κόστους.
Σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα των έργων έχει βγει εκτός των αρχικών χρονοδιαγραμμάτων. Το 80% θα έπρεπε να έχει ήδη ολοκληρωθεί κι όμως παρουσιάζει σημαντική καθυστέρηση, αυξάνοντας το κόστος κατασκευής τους. Και δεν μιλάμε για ένα ή δύο μήνες, αλλά για ενάμιση χρόνο και για έργα που έχουν συνολικό κόστος 15 δις ευρώ. Κατά μέσο όρο οι συμβάσεις τους έχουν διάρκεια 2 χρόνων και ανά κατηγορία εννιά στα δέκα σιδηροδρομικά έργα και επτά στα δέκα κατασκευής αυτοκινητόδρομων παρουσιάζουν καθυστέρηση».
Και ενώ ο «δικός μας» υπουργός Ρέππας, καλείται να βάλει τέλος σε όλο αυτό το καθεστώς που προαναφέραμε στο θέμα των ημερών, δηλαδή στα διόδια, δεν φαίνεται να τα πηγαίνει και τόσο καλά. Έτσι όπως πάει το πράγμα, ο κάθε πολίτης που θα πάρει την… μεγάλη απόφαση να ταξιδέψει μέσω των εθνικών οδών, θα σηκώνει το τηλέφωνο και θα ακούει: «Στον επόμενο τόνο, η τιμή των διοδίων θα είναι τόσο». Κάπως έτσι θα ενημερώνεται ο άμοιρος για το χαράτσι που θα πρέπει να καταβάλει. Ένα χαράτσι που κάθε λίγο και λιγάκι αυξάνεται.
Όσο για κάποιες «ηρωικές» προεκλογικές αλλά και μετεκλογικές δεσμεύσεις του Ρέππα περί μείωσης των διοδίων, έχουν πάψει να προκαλούν γέλια και αυτό που προκαλούν πλέον είναι μόνο αντιδράσεις οργής. Τι κι αν οι νέες αυξήσεις χαρακτηρίζονται παράνομες καθώς με βάση τη σύμβαση με τους εργολάβους «η εταιρεία υποχρεούται να γνωστοποιεί στο Δημόσιο και να δημοσιοποιεί στους χρήστες την σκοπούμενη αναπροσαρμογή των τελών διοδίων, τουλάχιστον ένα μήνα πριν από την εφαρμογή τους». Αυτά για τον υπουργό είναι μάλλον λεπτομέρειες…
Οπότε δεν έχουν άδικο, εκείνοι που προτείνουν να μετονομαστεί το αρμόδιο υπουργείο σε υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών, Δικτύων και… κατασκευής καπέλων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου