Ουδένα εκπλήσσει πλέον η αναγγελία μιας ακόμη απόφασης επιβολής του νόμου και της τάξης στο ιστορικό κέντρο της Τρίπολης, όπου κυριαρχεί η αναρχία των τραπεζοκαθισμάτων και η αυθαιρεσία των ντεσιμπέλ. Πόσο χορτάσαμε με τις περιγραφές των προβλημάτων μας, προεκλογικά και μετεκλογικά, να το ήξεραν άραγε και οι «αρμόδιοι»;
Αναρωτιόμαστε αν εκλέγουμε τους εκπροσώπους μας στην τοπική αυτοδιοίκηση για να συσκέπτονται και μετά πολύωρη «ανταλλαγή απόψεων» να αποφασίζουν ότι επιτέλους και τα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα θα αποσύρουν και την πόλη θα καθαρίσουν από τις βρωμιές αλλά και τα ερειπωμένα σπίτια θα αξιοποιήσουν.
Σας ευχαριστούμε, αλλά πόσες εργατοώρες απαιτούνται για να προσεγγίσει κανείς το προφανές; Και γιατί έπρεπε να περάσουν πέντε μήνες για να γίνει πράξη το αυτονόητο; Ότι ο πεζόδρομος, όπως είναι για καθημένους, είναι και για πεζούς, που περνούν από το σημείο εκείνο. Και πως όσα δικαιώματα έχει αυτός που πίνει τον καφέ του αμέριμνος, άλλα τόσα έχει κι εκείνος που θέλει να διαβεί ανεμπόδιστα το χώρο αυτό. Ότι υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας για όλους, συνεπώς τα ντεσιμπέλ των καταστημάτων πρέπει να μηδενίζονται τις ώρες αυτές και όχι να τρελαίνουν τους ενοίκους σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων. Ότι τα τραπεζοκαθίσματα των καφέ της πλατείας Αρεως, που φαίνεται να «ανασταίνεται» με τις πρώτες ζέστες του Μαίου, ύστερα από δυο χρόνια χειμέριας νάρκης, πρέπει να υπακούουν σε συγκεκριμένους κανόνες αισθητικής και τα στέγαστρα να εμφανίζουν ομοιογένεια, και όχι να εκφράζουν τις αισθητικές προτιμήσεις του καθενός επιχειρηματία.
Ότι πρέπει από τώρα να μπουν κανόνες που θα εφαρμόζονται αυστηρά, με διαρκή αστυνόμευση, στο ωραιότερο μέρος της πόλης. Χωρίς παρεκκλίσεις. Και ότι η πιστή τήρηση αυτών των κανόνων αποτελεί το ωραιότερο κίνητρο επιστροφής σε ένα καθαρό και ασφαλές ιστορικό κέντρο, όπως αυτό της Αρκαδικής πρωτεύουσας.
Η καθυστέρηση που παρατηρείται στην εφαρμογή των παραπάνω, ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι η δημοτική πλειοψηφία δεν θέλει να κάνει βιαστικά βήματα. Ίσως να μελετά τις μελέτες των ειδικών που υπάρχουν στα κιτάπια του δήμου, μέσα σε σκληρούς δίσκους σαν μικρές πτυχιακές εργασίες, οι οποίες φευ μας λένε, ότι «η κατάσταση δεν πάει άλλο». Κάποτε όμως πρέπει να ξεκινήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου