Μόνη λύση, η αστυνόμευση

Η δυνατότητα της Τρίπολης να γίνει βιώσιμη και ελκυστική για τους κατοίκους της πρωτίστως και για τους επισκέπτες της δευτερευόντως, βρίσκεται στην επεξεργασία μιας στρατηγικής που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα και την λειτουργικότητα των πλατειών και πεζοδρόμων της. Ο διάχυτος δισταγμός που παρετηρείτο από πλευράς δημοτικής πλειοψηφίας και η διστακτικότητα στη λήψη σημαντικών αποφάσεων για την ομαλή λειτουργία του πεζόδρομου, οδήγησε στη σημερινή τραγελαφική κατάσταση. Να μην υπακούει κανείς στις αποφάσεις της, όσες κίτρινες διαχωριστικές γραμμές και αν χαράσσει στο οδόστρωμα.

Η χθεσινή απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την τοποθέτηση κιγκλιδωμάτων στην πρόσοψη κάθε καταστήματος, ώστε να διατηρηθεί ο διάδρομος των τριών μέτρων στο μέσον του πεζοδρόμου, όχι μόνο για τη διέλευση των πεζών, αλλά και για τα πυροσβεστικά ή τα ασθενοφόρα, σε περίπτωση ανάγκης, καταγράφει σαφώς  την βούληση των αρχών για να μπει μια τάξη στην αταξία του χώρου. Όμως φοβούμαστε πως  αν δεν υπάρχει διαρκής αστυνόμευση, με βαριά πρόστιμα , που θα εισπράττονται στο ακέραιο από τους παραβάτες, και δεν θα διαγράφονται, η κατάσταση θα εκτραχυνθεί, ενόψει και του καλοκαιριού και δεν θα συμμαζεύεται με τίποτα. Γιατί η εφευρετικότητα  των καταστηματαρχών στην εξεύρεση πολύτιμου χώρου, δεν έχει όρια και φοβούμαστε πως τις βραδινές ώρες αυτά τα κιγκλιδώματα θα χρησιμεύουν ως υποστήλωμα καινούργιων  τραπεζιών, παρά ως διαχωριστικά παραπετάσματα.

 Δυστυχώς, εδώ που φθάσαμε, τίποτα δεν αποκλείεται, καθώς τα προηγούμενα χρόνια καλλιεργήθηκε η νοοτροπία ο δημόσιος χώρος να ορίζεται από τα συμφέροντα του καθενός και από την εγγενή, ανεξάντλητη, αυθαιρεσία που παρέχει αφειδώς το πανίσχυρο «πελατειακό σύστημα».

Γι αυτό και το μεγάλο στοίχημα της παρούσης δημοτικής αρχής, είναι η πάταξη αυτού του φαινομένου και η αξιοποίηση του αστικού δαπέδου, προς όφελος των κατοίκων της. Όπως, δε, αναφέρουν πολλοί, η μέριμνα μιας πόλης για τον ανοιχτό (δημόσιο) χώρο είναι δείκτης της ανθρώπινης διάστασής της, όπως και η ικανότητα των κατοίκων να προστατεύσουν αυτούς τους χώρους είναι δείκτης του επιπέδου της αστικής τους συνείδησης.