Ποιοι διευθυντές;

Ο διευθυντής ενός σχολείου δίνει το στίγμα στη υπηρεσία  αυτή. Δημιουργεί παράδοση. Τα σπουδαία δημόσια και ιδιωτικά σχολεία έχουν ένα δυναμικό διευθυντή, που εμπνέει, βάζει στόχους, προστατεύει, ελέγχει. Και καθοδηγεί. Συμβαίνει το ίδιο με τους νεοεκλεγμένους διευθυντές των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού μας; Πόσο αυτοί  θα ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής μας, βάσει της έως τώρα εκπαιδευτικής τους σταδιοδρομίας, γνωστής σε όλους μας;

Μια ματιά στο κομματικό βιογραφικό όλων  καταδεικνύει ότι οι περισσότεροι εξ αυτών είναι  μια... κόπια του γνώριμού μας «προϊστάμενου» στο Δημόσιο. Τίποτα δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια, όπου οι μεν κατηγορούν τους δε για  ευνοιοκρατία και κομματικές επιλογές.  Οι διευθυντές που επελέγησαν, μέτριες προσωπικότητες και χωρίς έμπνευση στην πλειονότητά τους – οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα,– καλούνται απλώς να  διεκπεραιώσουν τη χαρτούρα που απαιτεί η υπηρεσία.

Ελάχιστοι από αυτούς εμφορούνται από  εκπαιδευτικό όραμα, που και  να θέλουν να το υλοποιήσουν, σίγουρα θα προσκρούσουν στην κομματική γραφειοκρατία και θα αποθαρρυνθούν για  κάτι καλύτερο.  Αφήστε που υπάρχουν και κάποιες γραφικές περιπτώσεις – άνθρωποι ανίκανοι που σίγουρα θα προξενήσουν κακό παρά καλό στο χώρο ευθύνης τους. Αυτούς τι τους ήθελαν;

Κατόπιν αυτών εύλογο το ερώτημα που έρχεται στα χείλη όλων:  Πως είναι δυνατόν κάποιοι, εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, να ασχολούνται με καταδικασμένες πρακτικές του παρελθόντος που αποσκοπούν στην αναξιοκρατία, τον κομματισμό και την «ημετεροκρατία»; 
Πότε, επιτέλους, σ’ αυτόν τον τόπο και, ιδιαίτερα, στο χώρο της εκπαίδευσης θα επιβάλλουμε την αξιοκρατία, την ισονομία και, ταυτόχρονα, θα δημιουργήσουμε προοπτικές για ποιότητα στην εκπαίδευση; 
Στη πολιτική ηγεσία είχε δοθεί η ευκαιρία να  συμβάλλει με τις επιλογές της στην αξιοκρατία, με τη θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων για τη συγκρότηση των συμβουλίων, αφήνοντας   να εξελιχθούν οι διαδικασίες όπως προβλέπονται. Δεν το επέβαλλε. Γι αυτό και το μόνο που κατόρθωσε  με τις επιλογές της είναι να απογοητεύσει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας προσθέτοντας ένα ακόμη πρόβλημα στα ήδη πολλά προβλήματα της εκπαίδευσης.  Κρίμα!