Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Περιμέναμε καλύτερα

Τραγικά τα όσα συμβαίνουν τις μέρες αυτές  στη χώρα μας. Με την οικονομική κρίση να μας σφίγγει γύρω από το λαιμό, έως ασφυξίας, οι περισσότεροι αγρόν αγοράζουν και η γενικότερη εικόνα του δημόσιου βίου που κατακλύζεται από παντός είδους εκφυλιστικά φαινόμενα τα οποία  νοηματοδοτούν τη ζωή μας και χαράσσουν το μέλλον μας, δεν λέει να αλλάξει.
Διάφοροι Φωτόπουλοι, Μυλόπουλοι κλπ –οπουλοι, λάμπουν στη πολιτική ζωή και καταδυναστεύουν όλους μας, χωρίς ελπίδα απαλλαγής τους.
Δεν είναι βέβαια σημερινό το φαινόμενο. Έρχεται από παλιά. Απλώς στις μέρες μας έχει διογκωθεί  και η παρούσα κυβέρνηση, από την οποία περιμέναμε κάτι διαφορετικό στην κατεύθυνση της εξάλειψής του, δείχνει ανήμπορη και αδύναμη, παραμένει δέσμια των συντεχνιών, άτολμη, χωρίς στόχο και όραμα,  χωρίς μια  κινητοποιό  κεντρική ιδέα, που χαράζει την  πορεία και πάνω σε αυτήν να κινούμαστε.
Δεν περιμέναμε βέβαια και πολλά σε επίπεδο διακυβέρνησης. Περιμέναμε πως θα ήταν «λίγοι», αλλά τουλάχιστον διαφορετικοί και σωστοί, στις όποιες δράσεις τους. Πως αυτή η γενιά των πολιτικών που μόνασε αρκετά στις σκήτες της αντιπολίτευσης, θα έφερνε μια αλλαγή παραδείγματος, ένα φρέσκο αέρα στο δημόσιον πράγμα. Η διάψευση της προσδοκίας, όμως, η ταχύτατη φθορά των πολιτικών που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, μας απογοήτευσε και, δυστυχώς, λειτουργεί στην κοινή συνείδηση ως επιβεβαίωση ενός στερεοτύπου για την πολιτική και τους πολιτικούς. Πως η πολιτική δεν είναι παρά μια διαρκής εκστρατεία για την κατάκτηση και λαφυραγώγηση της εξουσίας. Το επιβεβαιώνουν από κοντά σήμερα και οι της αντιπολίτευσης – διαβάστε προσεκτικά το λόγο Σαμαρά στη Θεσσαλονίκη - που κινούνται στην πεπατημένη των υποσχέσεων και των αλόγιστων παροχών.
Και είναι αυτό που μας κάνει να μελαγχολούμε και να αναζητούμε τρόπους διαφυγής από τα ασφυκτικά πλαίσια που μας έριξαν.
Η ελπίδα μας, η μόνη μας ελπίδα, είναι οι σημερινοί 30άρηδες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να ξηλώσουν την κουλτούρα της μαγκιάς, της αρπαχτής και της ψευτοαριστεροσύνης που μας κληρονόμησε η περιώνυμη γενιά του Πολυτεχνείου. Αμποτε και το καταφέρουν.



Δεν υπάρχουν σχόλια: