Έπρεπε να το περιμένουμε. Μετά τα όσα έχουν συμβεί στη χώρα και για τα οποία φρόντισαν επιμελώς οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι όλα αυτά τα χρόνια, φθάσαμε στο σημείο να μην τολμούν να παραστούν ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης στις εορταστικές εκδηλώσεις της Απελευθέρωσης. Και να αναζητούν άλλοθι, επιρρίπτοντας τις ευθύνες πότε στη μία και πότε την άλλη υπηρεσία, για δήθεν αμέλεια στη ενημέρωσή τους. Λες και δεν ήξεραν πότε εορτάζεται η επέτειος αυτή. Λες και δεν ενημερώθηκαν επίσημα από την Περιφέρεια.
Δυστυχώς, ένα από τα πιο αξιοζήλευτα επαγγέλματα - έτσι όπως το κατάντησαν, για επάγγελμα πρόκειται - του βουλευτή και του υπουργού, με μεγάλη κοινωνική επιφάνεια και εξουσία, ξέφτισε τόσο ώστε μόνο να απωθεί και να αναδιπλασιάζει το μέγεθος της φθοράς, αναξιοπιστίας και σύγχυσης που επικρατεί στη χώρα. Και να δημιουργεί φοβικά σύνδρομα στον ίδιο το βουλευτή ή υπουργό, ώστε να αντιμετωπίζει με καχυποψία οποιαδήποτε επαφή με τους ψηφοφόρους του στις τοπικές κοινωνίες. Αυτούς που είχαν συνηθίσει να μην τον κρίνουν από την ενεργό παρουσία του στη Βουλή, αλλά να τον βαθμολογούν με κριτήρια τις εμφανίσεις σε κηδείες, γάμους, λιτανείες, εκκλησιασμούς, πανηγύρεις, βαφτίσεις ή αποστολές καρτών, τηλεγραφημάτων και ηλεκτρονικών μηνυμάτων.
Η κρίση διαπερνά οριζοντίως και καθέτως το κοινωνικό σώμα. Και είναι άγνωστο ως που μπορεί να φθάσει. Εξ ου και το ερώτημα αν μπορούν να μας σώσουν αυτοί που μας οδήγησαν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους στη χρεοκοπία και οι οποίοι λοιδορούνται σήμερα από αυτούς που μέχρι χθες τους προσκυνούσαν. Είναι ένα ερώτημα του οποίου η απάντηση βρίσκεται στα χέρια και μόνο των πολιτών. Μέχρι όμως να συμβεί η "αποκατάσταση", κυριαρχεί η οργή και η αγανάκτηση που αποτυπώνεται στα φεϊγ βολάν τύπου: «Εγώ ραγιάς δεν ξαναγίνομαι, χαράτσι δεν πληρώνω». Και στους προπηλακισμούς των πολιτικών. Σαν αυτούς που συνέβησαν λίγο πριν την παρέλαση της Αλώσεως.
Κατόπιν αυτού ποιος υπουργός έρχεται ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε αναμμένο καμίνι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου