Σήματα ενωτικής διάθεσης

Αυτές τις μέρες  κορυφώνονται οι εσωκομματικές διεργασίες στο δημοτικό κυβερνητικό στρατόπεδο,  κυρίως μεταξύ των δύο συνδυασμών που έχουν δηλώσει αυτόνομη  κάθοδο στις εκλογές, για μια από κοινού παρουσία τους στο ψηφοδέλτιο. Αυτονόητο είναι ότι η επιλογή του επι κεφαλής  θα καθοριστεί μεταξύ των δύο διεκδικητών του θώκου, με βάση την εκλογική απήχηση του καθενός.  Το απαιτούν οι υποψήφιοι σύμβουλοι και των δύο συνδυασμών, καθότι εν τη ενώσει η ισχύς, το δείχνει και η δημοσκόπηση, τα αποτελέσματα της οποίας προδιαγράφουν τη συντριβή τους σε περίπτωση αυτόνομης - χωριστής  καθόδου και των δύο.

Παρότι αυτονόητο για την κοινή λογική, και για κόμματα εξουσίας,  κάποιοι επιμένουν να στρουθοκαμηλίζουν, χώνοντας το κεφάλι τους στην άμμο της εθελοτύφλωσης, υπακούοντας σε ξεπερασμένες αντιλήψεις, αρνούμενοι τη σύμπραξη και κινούμενοι  σε λάθος λογική. Αυτό ο κόσμος το βλέπει, το συζητά και  απαιτεί αλλαγή πλεύσης..

Είναι αναγκαίο αυτή την ώρα, οι δύο ομογάλακτοι συνδυασμοί να δείξουν στους πολίτες,  με μια υπέρβαση και επιλογή  που θα υπακούει σε κοινή κάθοδο, ότι επιθυμούν να προσφέρουν στο κοινό καλό, παραμερίζοντας προσωπικά συμφέρονται και φιλοδοξίες.

 Αναντίρρητα τα πρόσωπα είναι φορείς πολιτικής. Όταν όμως οι διακηρυγμένες προθέσεις των επί κεφαλής των δύο συνδυασμών συμπίπτουν, όταν  το μήνυμα των πολιτών έχει ληφθεί και εγκολπωθεί από μέρους τους, όταν εκπέμπουν σήματα ενωτικής διάθεσης και δείχνουν συγκεκριμένα δείγματα γραφής στις επιλογές τους, τότε ποιος αρνείται αυτόν το «γάμο»;

Ο συμβολισμός στην πολιτική έχει συχνά ιδιαίτερο περιεχόμενο και ουσία. Όμως επί του προκειμένου δεν είναι μόνο θέμα συμβολισμού. Είναι αναγκαιότητα.  Ο νέος δήμαρχος Τρίπολης  θα κληθεί να παίξει ένα ακόμη κρισιμότερο ρόλο, που συνδέεται άμεσα με το «ξελάσπωμα» αυτής της πόλης, ευελιξίας στη λήψη αποφάσεων, καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, παροχής υπηρεσιών στους πολίτες. Κυρίως όμως οφείλει να μεταβληθεί σε πυλώνα ανάπτυξης και σύγχρονης λειτουργίας σε μια ευρωπαϊκή Τρίπολη.