Το διακύβευμα των εκλογών

Λίγες ώρες πριν ανοίξει η κάλπη και η διαπίστωση είναι γενική. Αυτή η προεκλογική περίοδος που διανύσαμε δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές, γιατί δεν ζήσαμε εντάσεις σαν κι αυτές του παρελθόντος. Η παγερή αδιαφορία που αποτυπώνεται στα άδεια εκλογικά κέντρο είναι εμφανής. Όμως   οι εκλογές αυτές  δεν παύουν να είναι σημαντικές. Όχι για το «πολιτικό συμπέρασμα» που κάθε πολιτικός θα βγάλει κοιτάζοντας το χρώμα του ελλαδικού χάρτη, «μνημονιακό» ή «αντιμνημονιακό». Είναι σημαντικές, διότι όσοι εκλεγούν θα κληθούν να διαχειριστούν ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μας, και να  λύσουν προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μόλις διαβούμε το κεφαλόσκαλο του σπιτιού μας. Όλα αυτά τα ζητήματα που κάποιοι ονομάζουν «μικρά», αλλά για τον καθένα από μας είναι πολύ ζωτικά.

Αύριο Κυριακή  χιλιάδες συμπολίτες ζητούν την προτίμησή μας υποσχόμενοι ότι η γειτονιά μας θα είναι πιο καθαρή, πιο ασφαλής, πιο πράσινη, πιο βιώσιμη. Πολλές από αυτές τις υποσχέσεις ίσως αποδειχθούν κούφιες. Όπως πιθανώς αποδείχθηκαν κάποιες ανάλογες στις προηγούμενες εκλογές. Στο χέρι όλων μας, , είναι να διορθώσουμε τα πράγματα, να τιμωρήσουμε όσους αθέτησαν τον λόγο τους και να εκλέξουμε εκείνους που αποδείχθηκαν ή πιστεύουμε ότι θα αποδειχθούν καλύτεροι. Τα νέα πρόσωπα που φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια όλων των συνδυασμών, είναι ελπίδα αναγέννησης και δημιουργίας.

Έχει πολλά προβλήματα η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα βελτιωθούν κατά πολύ  με τον «Καλλικράτη», αν στηριχθεί όσο πρέπει.  Πολλοί δήμοι εμφανίζουν κρούσματα διαφθοράς νεποτισμού και κακοδιοίκησης. Στο χέρι όλων μας είναι να διορθώσουμε τις κακοδαιμονίες, στέλνοντας στο σπίτι τους όσους «αμάρτησαν» στο παρελθόν. Είναι τα δικά μας χρήματα που διασπαθίζονται, η δική μας ζωή που δεν βελτιώνεται. Αυτό είναι το μεγαλείο και το κόστος της Δημοκρατίας: οι πολίτες αποφασίζουν σε ποιον θα αναθέσουν τις κοινές τους υποθέσεις και αναλαμβάνουν το κόστος μιας πιθανώς λανθασμένης πολιτικής επιλογής.

Γι’ αυτό και πρέπει όλοι να πάμε στις κάλπες με λογισμό και σύνεση. Τώρα κρίνεται η δική μας τετραετία. Η δική μας καθημερινότητα. Ας προσέξουμε λοιπόν.