Περιμένουμε

Κλίμα συγκίνησης και αισιοδοξίας στην προχθεσινή παράδοση και παραλαβή της εξουσίας στο κατάστημα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αρκαδίας. Συγκίνηση για έναν άνθρωπο που υπηρέτησε σεμνά και ταπεινά, με ήθος και αξιοπρέπεια, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, το θεσμό της αυτοδιοίκησης  για πάρα πολλά χρόνια.  Και αισιοδοξία από την είσοδο στην ενεργό πολιτική του νέου Αντιπεριφερειάρχη, από τον οποίο περιμένουμε τα μάλλα για τον  νομό μας.

Γιατί, κακά τα ψέματα, πέρα από συναισθηματισμούς και ανθρώπινες συγκινήσεις, υπάρχει η πραγματικότητα που λέει πως ο νομός μας δεν προχώρησε όσο θα έπρεπε  τα τελευταία χρόνια.  Μπορεί η ιδιωτική πρωτοβουλία να άκμασε, προγράμματα κοινοτικά να αξιοποιήθηκαν από ιδιώτες, όμως σε θέματα υποδομών και ανάπτυξης στο νομό  μείναμε πίσω. Ακόμη και τώρα εξακολουθούμε να παραμένουμε αδρανείς. Το δείξαμε με τη μεγάλη αποχή στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ίσως γιατί ως λαός έχουμε φάει τόνους ελπίδων που διαψεύσθηκαν, χωρίς να παύουμε να τρώμε και τώρα ακόμη. Ορισμένοι τις καταπίνουν με την πίστη του οπαδού, άλλοι με την αδιαφορία της αναισθησίας και οι περισσότεροι διαμαρτυρόμενοι. Οι φωνές τους βέβαια δεν αλλάζουν, παρά απειροελάχιστα, τη ρότα των ηγετών. Οι οποίοι, παιδιά του κομματικού σωλήνα οι περισσότεροι, πατώντας πάνω στην κοντή μας μνήμη, υπόσχονται σήμερα τα πάντα, χωρίς να δεσμεύονται για αύριο ούτε σε ένα.

Έχουμε την υποσυνείδητη ροπή να ξεχνάμε, εύκολα και κατ επανάληψιν. Και δεν βάζουμε μυαλό. Όμως, τα ερωτήματα οφείλουν να είναι αξεχώριστα από την καθημερινότητά μας. Πρέπει να πιέζουμε, αδιάκοπα σε κάθε κατεύθυνση, ώστε να μετατρέψουμε την παύση σε δράση, την πτώση σε ανύψωση. Η ανάγκη του δυναμισμού είναι η σωτηρία μας.

 Ο νέος Αντιπεριφερειάρχης, γνώστης των πολιτικών μας πραγμάτων, καλείται να υπερβεί εαυτόν και να σώσει τη χαμένη τιμή της αυτοδιοικητικής εκπροσώπησης.  Περιμένουμε.