Άλλο Ρέππας, άλλο Πρετεντέρης...

Το πρόβλημα δεν είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά των κινημάτων αντίστασης. Το πρόβλημα είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων που ξεπουλιούνται στα μεγάλα συμφέροντα αδιαφορώντας για την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων

Νονός του όρου “τζαμπατζήδες” για αυτούς που συγκρότησαν κίνημα διαμαρτυρίας κατά των ακριβών διοδίων, είναι -ως γνωστόν- ο Ιωάννης Πρετεντέρης. Ο χαρακτηρισμός, γοήτευσε τον υπουργό Υποδομών κ. Ρέππα, που τον χρησιμοποιεί κατά κόρον για να δυσφημίσει ένα κίνημα, πολύ ενοχλητικό για τα διαπλεκόμενα με την εξουσία οικονομικά συμφέροντα. Πλην όμως ενώ τα αφεντικά του δημοσιογράφου είναι εργολάβοι μεγάλων έργων, το αφεντικό του κ. Ρέππα, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο ελληνικός λαός και υποχρέωσή του το δημόσιο συμφέρον. Σωστά;

ΚΑΙ ΠΟΙΟ είναι το δημόσιο συμφέρον; Ας το συζητήσουμε λοιπόν. Σε μία εποχή όπου το μέσο εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών έχει βυθιστεί, με τους πραγματικούς ανέργους να αγγίζουν το 1.000.000 ανθρώπους και γενικά αυτούς που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας, να ξεπερνούν τα 2.000.000, οφείλεις να κάνεις και δεύτερη και τρίτη σκέψη πριν καταφύγεις στις σούπερ αυξήσεις των διοδίων και των κομίστρων στα λαϊκά μέσα μαζικής μεταφοράς. Από το τέλος του 2008 έως σήμερα, η αύξηση της τιμής των διοδίων στα Ι.Χ έχει αυξηθεί κατά 50% και στα φορτηγά κατά 150%! Παράλληλα η αύξηση στο κόστος της βενζίνης έχει φτάσει το 100%! Από την αρχή του έτους τα εισιτήρια στα αστικά μέσα μεταφοράς αυξήθηκε κατά 40%, ενώ μεγάλες είναι οι αυξήσεις και στα υπεραστικά μέσα μετακίνησης.

ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΟΣ την πραγματικότητα, πρώτον, δεν αυξάνεις δύο φορές τον ΦΠΑ στα διόδια. Δεύτερον, εξετάζεις τις μειώσεις των διοδίων με επιμηκύνσεις του χρόνου αποπληρωμής. Τρίτον δεν ξεφτιλίζεις το επιχείρημά σου πως ο χρήστης πληρώνει βάζοντας στο νότο της χώρας διόδια που αφορούν τον βορρά, διότι εδώ πληρώνεις και ας μην είσαι χρήστης. Από το σημείο αυτό, αρχίζει το μέγα θέμα, πως γίνονται οι συμφωνίες με την περίφημο μέθοδο αυτοχρηματοδότησης των μεγάλων οδικών αξόνων επειδή το κράτος -υποτίθεται- δεν διαθέτει τώρα τα απαραίτητα χρήματα. Στο σύνολο των συμβάσεων για την κατασκευή των έργων οι ιδιώτες κατασκευαστές που ανέλαβαν το έργο χρησιμοποίησαν 10% με 12% δικά τους κεφάλαια και τα υπόλοιπα περίπου μισά μισά προέρχονται από τη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου και δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα με εγγυήσεις του ελληνικού κράτους!

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, εδώ πρόκειται για καταλήστευση και εξαπάτηση των φορολογουμένων και των χρηστών των οδικών αξόνων, αφού το έργο θα μπορούσε να εκτελεστεί πληρώνοντας τον κατασκευαστή στον ορίζοντα του χρόνου που θα συμφωνηθεί και στο μισόν χρόνο από αυτόν που προβλέπει η σύμβαση, ο δρόμος θα έχει αποπληρωθεί και τα διόδια θα ήταν συμβολικά ή σε αξία για τη συντήρηση και διατήρηση του δρόμου σε υψηλά επίπεδα. Ας πάρουμε για παράδειγμα το έργο της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου που έχει και το πιο ακριβό διόδιο στην Ελλάδα, 12 ευρώ!

Η ΓΕΦΥΡΑ Ρίου - Αντιρρίου κόστισε συνολικά 740 εκατ. ευρώ. Από αυτά:
Το 10% (74 εκατ. ευρώ) το έβαλε η κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται. Το 40% (296 εκατ. ευρώ) είναι η συμμετοχή του δημοσίου, δηλαδή το πληρώσαμε εμείς. Το υπόλοιπο 50% (370 εκατ. ευρώ) είναι δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, με κρατικές εγγυήσεις. Βάσει των συμφωνημένων, η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα μέχρι το 2039, δηλαδή επί 35 χρόνια. Από την εκμετάλλευση αυτή, υπολογίζεται ότι θα εισπράξει 1,7 δισ. ευρώ. Αν αφαιρέσει κανείς τα 370 δισ. της τράπεζας, υπολείπονται 209 δισ. για την κοινοπραξία, δηλαδή 8,36 φορές παραπάνω από όσα έβαλε, ή περιθώριο κέρδους 736%! Είναι σαφές τώρα περί τίνος πρόκειται και πόσο άδικα ή δίκαια είναι τα αιτήματα του κινήματος δεν πληρώνω - δεν πληρώνω;

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ λοιπόν, δεν είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά των κινημάτων αντίστασης. Το πρόβλημα είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων που ξεπουλούσαν και τώρα, κάνουν διάλυση των περιουσιακών στοιχείων του τόπου. Τα κινήματα συχνά υπερβάλλουν και ενίοτε χάνουν το δίκιο τους από μαξιμαλιστικές στοχεύσεις. Τα κινήματα όμως είναι πολύτιμα γιατί ελέγχουν το σύστημα και ταρακουνούν τις εξουσίες. Ήδη διαλαλεί ο υφυπουργός Μαγκριώτης πως σχεδιάζονται δραστικές περικοπές στα κόστη των διοδίων.

Οι κίνδυνοι αντικοινωνικής διαπαιδαγώγησης σε έναν τόσο ξεφτιλισμένο καπιταλισμό, όπως ο δικός μας, για την ώρα είναι ανύπαρκτοι ότι και αν ανακαλύπτουν οι σοβαροφανείς αρθρογράφοι, δεξιά και αριστερά. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως αυτή η κυβέρνηση, δεν πληρώνει - δεν πληρώνει!

Χρήστου Δημήτρης