Τελικά, δεν του βγήκε του Γιωργάκη το στήσιμο με την 25η Μάρτη. Τα ελληνικά αιτήματα έγιναν δεκτά από τις Βρυξέλλες στις 11 του Μάρτη, οπότε η εθνική αγωνία που σχεδιαζόταν για τη μέρα της επετείου του 1821 δεν «περπάτησε».
Ελάχιστοι, μάλιστα, ασχολήθηκαν και με την «εθνική επιτυχία» της 11ης Μάρτη. Ακόμα και ο παραδοσιακός καυγάς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τη δεύτερη να αμφισβητεί την «εθνική επιτυχία» και να μιλά για «το αυτονόητο» ήταν εντελώς υποτονικός. Στο τέλος κατάντησε να διεξάγεται μεταξύ Σαχινίδη και Σταϊκούρα από τα ερτζιανά (μιλάμε για το απόλυτο ξενέρωμα).
Βέβαια, η ΝΔ, όπως και το υπόλοιπο κοινοβουλευτικό φάσμα (Παπαρήγα και Τσίπρα συμπεριλαμβανομένων), δεν απέφυγε το σκόπεδο και δέχτηκε να αποτελέσει το ντεκόρ στο σκηνικό των «Εθνικά κρίσιμων στιγμών», που έστησε ο Παπανδρέου πριν αναχωρήσει πρώτα για το Παρίσι και μετά για τις Βρυξέλλες. Γι’ αυτό και «το αυτονόητο», για το οποίο μίλησε κατόπιν εορτής η ΝΔ, δεν ακούστηκε καθόλου πειστικό.
Όμως, καθόλου πειστικά δεν ακούστηκαν και τα περί «βαθιάς ανάσας» που άρχισε να διασαλπίζει η κυβερνητική προπαγάνδα μετά τη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης στις 11 Μάρτη. Ο ελληνικός λαός είναι πλέον «ψυλλιασμένος» κι όταν ακούει για «βαθιές ανάσες» ξέρει ότι ο ίδιος καλείται σε… βαθιά επίκυψη. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε ευθύς αμέσως, καθώς ξεκίνησε ένας νέος γύρος «μετρολογίας», με κάτι νούμερο που τ’ ακούς και σου κόβονται τα ήπατα, γιατί ξέρεις τι ακριβώς υποκρύπτουν.
Είναι σαφές ότι το «γυψάρισμα» θα κρατήσει πολλά χρόνια και χρόνο με το χρόνο θα γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικό. Με κυνικότητα ο Παπακωνσταντίνου παραθέτει αριθμούς – στόχους για το έλλειμμα και το χρέος, απαξιώντας ακόμα και ν’ αναφερθεί στις κοινωνικές διαστάσεις της ακολουθούμενης πολιτικής, στις καταστροφικές συνέπειές της πάνω στους εργαζόμενους και τους νέους. Λες και δεν υπάρχουν άνθρωποι, αλλά μόνο αριθμοί. Αριθμοί που έχουν να κάνουν με την εκτίναξη της εκμετάλλευσης από την οποία θα επωφεληθεί το επενδυμένο στην ελληνική οικονομία κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο.
Με την ίδια κυνικότητα, τη μια μέρα δηλώνει πως δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας από την αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος το πρώτο δίμηνο του χρόνου, υποτιμώντας και τους αριθμούς και τη νοημοσύνη μας, και την επομένη μιλά για πρόσθετα μέτρα ύψους 1,8 δισ. ευρώ μέσα στο 2011.
Αν υπάρχει ένα ερώτημα, πραγματικό και όχι ρητορικό, βασανιστικό γιατί αναφέρεται στο ίδιο το μέλλον μας είναι μέχρι πότε θα συνεχίζεται η βαθιά επίκυψη και η εκτόνωση με βρισιές, γιαούρτια και 24ωρες απεργίες που ήδη έχουν καταντήσει σκέτη εθιμοτυπία. Την απάντηση πρέπει να τη δώσει ο καθένας και η καθεμιά από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου