Το είχαμε προ καιρού τονίσει, το επαναλαμβάνουμε και τώρα. Ήταν στραβό το κλίμα, ήρθε και η κρίση και κάθε συζήτηση για έργα υποδομής στον πολιτισμό, θεωρείται πολυτέλεια. Συχνά, στεκόμαστε αμήχανοι, βλέποντας θέματα για την πολιτιστική ανάπτυξη που είχαν θέση και σημασία πριν από μόλις λίγα χρόνια, σήμερα είναι χωρίς βέλη. Συχνά, υποτιμάται αυτό που θα ονομάζαμε διπλωματία του πολιτισμού και δύναμη του συμβολισμού. Και τα δύο φέρνουν κύρος, φέρνουν και χρήμα. Και δεν θα πάψουμε να υποστηρίζουμε ότι μια Τρίπολη που θα είχε μια αξιοπρεπή αρχιτεκτονική εμφάνιση ως Αρκαδική πρωτεύουσα, με καθαρές πλατείες και πάρκα, θα ήταν ένας συνομιλητής διαφορετικού επιπέδου.
Μπορεί να μη βλέπουμε έργα υποδομής αυτήν την περίοδο, παρά σπασμωδικά, αλλά η έκθεση ζωγραφικής του Αλεξανδρινού ζωγράφου Γιάννη Μαγκανάρη, πριν λίγο καιρό στο Πνευματικό Κέντρο και του εξαίρετου καθηγητή της ΑΣΚΤ Γιάννη Ψυχοπαίδη, αυτές τις μέρες στο Ψάρι Μεγαλόπολης, με έργα του που αναζητούν να εκφράσουν μια εσωτερική σχέση με τον ποιητικό λόγο της Οδύσσειας και του ποιητή-φιλόσοφου Παρμενίδη μέχρι και με τους σύγχρονούς μας Σεφέρη, Σαχτούρη και Δημουλά, υπόσχονται να ενισχύσουν ευθέως, εμμέσως και σε βάθος χρόνου το όνομα της ευρύτερης περιοχής μας και να προκαλέσουν πλήθος θετικών συνειρμών συνδεδεμένων με την Αρκαδία. Οι πολιτικές αναγνώσεις των μεγάλων εκθέσεων είναι συνήθως «δουλειά» όλων πλην εκείνων που εμπλέκονται στην οργάνωσή τους.
Οι συνειρμοί που κατ’ αντιστοιχία προκαλούν αυτές οι εκθέσεις ανεβάζουν την Τρίπολη στην επιστημονική κοινότητα, αλλά και τη συνδέουν με υψηλό πολιτισμό στα μάτια των όποιων επισκεπτών.
Γι αυτό και πρέπει να ενισχύονται, στο μέτρο του δυνατού, οικονομικά αλλά και ηθικά, όλες αυτές οι προσπάθειες που εκκινούν από μεμονωμένους ιδιώτες και συλλόγους , οργανώνοντας εκθέσεις υψηλής ποιότητας και κύρους, με πλήθος για όλους μας ανταποδοτικών τελών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου