Για τον επισκέπτη της Αρκαδίας, η Αρκαδική πρωτεύουσα, αλλά και οι παραλιακές περιοχές του νομού, από Αστρος έως Λεωνίδιο, εμφανίζονται γλωσσικά «κατείδωλες». Γιατί, ενώ είμαστε ένας μικρός σε πληθυσμό νομός, που δεν ξέρει καλά τη μητρική του γλώσσα, παρουσιάζεται το φαινόμενο να διχάζεται αδιάκοπα ανάμεσα σε αυτή τη γλώσσα και στην αγγλική. Το άνοιγμα των συνόρων στο τουριστικό ρεύμα, η εκμηδένιση των αποστάσεων, η ενοποίηση των αντικειμένων μελέτης κι ενδιαφέροντος σε όλα τα μέρη του κόσμου, μας κάνει να νοιώθουμε τη μοναδικότητα της γλώσσας μας και την ευθύνη που έχουμε για την γλωσσική κληρονομιά που εναπόθεσαν σε μας οι πατέρες μας.
Γι αυτό και όσοι φτάνουν στη σημερινή Τρίπολη και τις άλλες περιοχές και βρίσκουν τις προσόψεις των καταστημάτων μας καταστόλιστες με ξενόγλωσσες επιγραφές, , με λέξεις σε γλώσσα που δεν μιλάμε με το αίμα της καρδιάς, με τίτλους και χαρακτηρισμούς που δεν συμβαδίζουν πια με παράλληλους στα ελληνικά, αλλά που κατάφεραν να εκτοπίσουν, να εκμηδενίσουν την ελληνική γλώσσα, αισθάνονται περίεργα.
Ευτυχώς που με έγγραφο του υπουργείου Εσωτερικών, εδώ και δυο χρόνια, προς την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, υπενθυμίζεται η θεσμοθετημένη από το 2001 υποχρέωση αναγραφής στην ελληνική γλώσσα όλων των επιγραφών, με τις οποίες προσδιορίζεται η θέση, η διεύθυνση, η ιδιότητα ή η επαγγελματική δραστηριότητα φυσικού προσώπου ή η επωνυμία και το αντικείμενο δραστηριότητας ενώσεως φυσικών ή νομικών προσώπων, επιτρεπομένης ωστόσο (προαιρετικά) της παράλληλης παράθεσης επί αυτών ξενόγλωσσων λέξεων (συμπεριλαμβανομένων των κατοχυρωμένων εμπορικών σημάτων και εν γένει επωνυμιών), υπό την προϋπόθεση όμως της αναγραφής τους με μικρότερα στοιχεία.
Και ο Δήμος Τρίπολης, ορθά πράττοντας, με άλλο έγγραφό του δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υπενθυμίσει σε όλους τους ενδιαφερόμενους και υπόχρεους γι αυτό, το αυτονόητο. Την εφαρμογή του νόμου, αλλά και τις συνέπειες από την άρνηση της εφαρμογής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου