Για αυτοδιοικητικές εκλογές ψηφίζουμε και το μόνο που δεν συζητάμε είναι η αυτοδιοίκηση. Αλλωστε έχει αποδειχτεί πως με καθαρά αυτοδιοικητικά κριτήρια δεν ψηφίζουν οι περισσότεροι ούτε σε καιρούς πολύ πιο ήσυχους από τους τωρινούς. Αν μετρούσε μόνο, ή κυρίως, η αξιοσύνη του δημάρχου ή του Περιφερειάρχη, δεν θα βλέπαμε να επανεκλέγονται άνετα όσοι απέτυχαν παταγωδώς στον ρόλο που τους ανέθεσε η λαϊκή ψήφος και διακρίθηκαν μόνο στις φλυαρίες και τις ανέξοδες υποσχέσεις. Και δεν θα συνέβαιναν όλα όσα τις τελευταίες μέρες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όπου αποτυχόντες υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι, πρώην νομάρχες, αναζητούν εξιλαστήρια θύματα για να φορτώσουν την αδυναμία τους και ανικανότητά τους να εκλεγούν σε πρωτεύουσα θέση, σκαρφιζόμενοι τις πιο απίθανες δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ζούμε μέρες πονηρές και ύπουλες, που θυμίζουν την μαύρη εποχή της Αποστασίας του ‘65.
Βλέπετε, σε τούτες τις εκλογές, κάποιοι επιμένουν να επικεντρώνουν την κριτική τους στανικά στις εντολές του Μνημονίου, γιατί έτσι τους βολεύει και απομακρύνονται ευέλικτα, από όσες σταθερές και αυτονόητα διέθετε ένα-δυο χρόνια πριν, η συζήτηση, η δημόσια και η ιδιωτική, για τα αμιγώς αυτοδιοικητικά. Γι αυτό και σήμερα αν σε κάποια από τις δημοσκοπήσεις τεθεί το ερώτημα «τι είναι η δημοτική κοινότητα;», το πιο πιθανό είναι ότι το «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ» θα συγκεντρώσει υψηλό ποσοστό. Είναι υπεύθυνοι συνεπώς όλοι αυτοί που, καίτοι αυτοδιοικητικοί, επιμένουν να εκτρέπουν τη συζήτηση σε ό,τι τους βολεύει και να προσπαθούν να αγρεύουν ψήφους πέρα και πάνω από τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας.
Κάποτε και το κάποτε είναι τώρα, πρέπει να συλλογιστούμε τι διακυβεύεται στις επαναληπτικές εκλογές της Κυριακής για το νομό μας και να αποφασίσουμε με το χέρι στην καρδιά. Η απογοήτευση από τις διατάξεις του Μνημονίου δεν πρέπει να μεταφραστεί σε ψήφο διαμαρτυρίας. Δεν φταίει η αυτοδιοίκηση γι αυτό. Η ελπίδα δεν πρέπει να πεθάνει, πνιγμένη στα Μνημόνια και τους εκφραστές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου