Τους είδαμε καμαρωτούς κι ολόρθους. Και ρίγη συγκινήσεων κατέκλυσε τας καρδίας ημών. Ήρθαν μπροστά μας ολοζώντανες οι ηρωικές στιγμές του Μεγάλου ’21. Μπροστά ο Γέρος του Μωριά. Ο Μεγάλος Αρχων της ηρωικής πόλεως. Ο «Γέρων» της Τριπολιτσάς. Πρώτος και καλύτερος. Και το Δημοτικό Συμβούλιο των γερασμένων ιδεών. Σ’ αυτό που λέμε λήψη αποφάσεων και αγώνας για την πραγμάτωσή τους. Και προπαντός πίστη, που φαίνεται να λείπει.
Τους είδαμε όλους, έτσι ξαφνικά, και μας θύμισαν τους ατάκτους του ’21. Μπροστά ο Καπετάνιος και πίσω τα παλληκάρια του. Το μπουλούκι των ατάκτων, που αγωνίζονταν για πατρίδα και λευτεριά. Ο καπετάνιος και η ουρά του. Όσο μεγάλη ήταν τόσο πιο τρανή και η απόδειξη για την αξιοσύνη του.
Είδαμε την εικόνα αυτή να ξαναζωντανεύει στην πόλη μας και είπαμε «Δόξα σοι ο Θεός». Αλλά αυτοί σπρώχθηκαν να μπουν. Κάπου να προσπεράσει ο ένας τον άλλον (λόγω κομματικού αναστήματος) στην Εκκλησία και στην εξέδρα των Επισήμων. Των «σεσημασμένων», όπως θα λέγαμε με άλλη έκφραση. Μα θα λέγαμε το ίδιο πράγμα.
Αυτό το «Μπουλούκι» ήταν οι «σεσημασμένοι της αδιαφορίας» όλες τις άλλες μέρες για τα πράγματα της πόλης μας. Να τους βλέπουμε να τρέχουν έτσι και τις καθημερινές για τα μεγάλα θέματα της πόλης και όχι μόνο στη «μεγάλη σχόλη», για το θέαμα της εορτής.
Οι αδιαφορίες (μια πάνω στην άλλη) κάνουν την πόλη ένα διαρκές θέαμα. Θέαμα και θέατρο. Γιατί επί σκηνής δεν λύθηκε ποτέ κανένα θέμα. Και υπάρχουν θέματα και πολλά και μεγάλα. Με το «μπουλούκι» όμως δεν λύνονται. Θέαμα όμως γίνονται. Θα γίνουμε και θέατρο, κατά πως λέει και ο λαός;
Και αυτό μπορεί να γίνει, αν συνεχίσουν να μην σκέφτονται αυτοί που οφείλουν να σκέφτονται, και δεν ενεργούν αυτοί που έχουν χρέος να ενεργούν.
Μέχρι τότε όμως θα έχουμε την εικόνα του «Μπουλουκιού». Ομολογουμένως όμως ηρωική και όμορφη. Και προπαντός γραφική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου