ΟΥΦ!

έκανε με ανακούφιση ο Ανανίας, σαν τελείωσε η κατάθεση των υποψηφιοτήτων για τους νέους Δήμους και για τις Περιφέρειες την Κυριακή το βράδυ. Είχε μια αγωνία ο Ανανίας για το αν θα βρεθούν, τελικά, άνθρωποι πρόθυμοι να αναλάβουν τις τύχες των (ρημαγμένων) χωριών, των (μίζερων) πόλεων, της (ταλαίπωρης) περιφέρειας.

Σε μια εποχή που είναι ζοφερή και προβλέπεται ζοφερότερη, σε μια φάση που η Αυτοδιοίκηση φορτώνεται με όλο και περισσότερες ευθύνες, ενώ οι πόροι της έρχονται με το σταγονόμετρο.

Και όμως σ’ αυτήν την εποχή βρέθηκαν εκατοντάδες συμπολίτες, χιλιάδες, που είπαν «ναι» στη δημοτική-περιφερειακή πρόκληση. Σε βάρος της δουλειάς τους, κόντρα στην καριέρα τους, αντίθετα προς τα προσωπικά τους συμφέροντα. Έτσι, τουλάχιστον, επιβάλλεται, έτσι ισχυρίζονται, αυτό απαιτεί η ενασχόληση με τα κοινά: ανιδιοτέλεια, διάθεση προσφοράς, θυσία του ατομικού στο συλλογικό. Η δημοκρατία απαιτεί την συμμετοχή, οι κοινωνίες πρέπει να διοικηθούν, κάποιοι πρέπει να πάνε μπροστά, να αναλάβουν ευθύνες, να προσφέρουν-χωρίς να περιμένουν, χωρίς να προσδοκούν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ προσωπικά.

Σε αυτούς τους ανθρώπους, σε τέτοιες προθέσεις, ο Ανανίας λέει «εύγε» και «ευχαριστώ». Μέσα του όμως αναδεύεται ένα (δειλό) ερώτημα: Κυρίες και κύριοι υποψήφιοι, πηγαίνετε όλοι για να δώσετε;