Το είδαμε κι αυτό. Εν μέσω άγριας υφαρπαγής μισθών και συντάξεων, σε συνθήκες πίεσης, ανεργίας και αβεβαιότητας, ξαφνικά να μας κόβουν και το τσιγάρο με το έτσι θέλω για «το καλό μας» ρε παιδί μου.Τους πήρε ο πόνος για την υγεία μας άσχετα αν μας πνίγουν στους ατμοσφαιρικούς ρύπους από τις βιομηχανίες και τα καυσαέρια, μας δηλητηριάζουν για ψύλλου πήδημα με τα χημικά τους και μας σκοτώνουν στα κρεματόρια του μεροκάματου (ακόμη ένας νεκρός την ημέρα έναρξης της εφαρμογής της απαγόρευσης, αλλά ποιος να ασχολείται τώρα με λεπτομέρειες).
Μόνο θυμό και φρίκη μπορεί να προκαλεί το τερατούργημα που επιδιώκει να εφαρμόσει-γιατί δεν είναι και τόσο βέβαιο ότι θα τα καταφέρει- το made in USE επιτελείο του Γιωργάκη για να κάνει, λέει ο μεγάλος, την Ελλάδα βιώσιμη. Διότι αγαπητοί μου, βιώσιμη, δεν ήταν μέχρι σήμερα γιατί καπνίζαμε στις ταβέρνες και στα μπαράκια, όχι γιατί αυξάνονται οι άστεγοι, ούτε γιατί πεθαίνουν άνθρωποι στην ψάθα ή λιμοκτονούν. Το ρημάδι το τσιγάρο φταίει (κάπου θα το λέει και το ΔΝΤ δεν μπορεί). Ο ίδιος, έλεγε προ ετών ότι θα νομιμοποιήσει τη χρήση κάνναβης λες κι θα έκανε κανένα κατόρθωμα κι όχι το αυτονόητο, αλλά ακόμη κόσμος πάει μέσα για ένα τσιγαράκι.
Κι όμως όσο κι αν είναι γελοία όλα αυτά, δεν είναι αστεία. Η πρώτη απαγόρευση του καπνίσματος έγινε από τον Χίτλερ με στόχο τη δαιμονοποίηση των διαφορετικών από τα πρότυπα της αρείας φυλής, για να διαλυθεί η κοινωνικότητα των ανθρώπων και να εμπεδωθεί η καχυποψία. Το ίδιο σκεπτικό είχε η εφαρμογή ανάλογης απαγόρευσης στις ΗΠΑ και αργότερα σε πολλές χώρες της Ε.Ε. (σε ορισμένες υπάρχει δικαίωμα στην επιλογή καθορισμού των μπαρ και των καφέ σε καπνιστών ή μη). Έτσι και τώρα εδώ επιχειρείται ο κατακερματισμός του ήδη διαλυμένου και ταλαιπωρημένου κοινωνικού ιστού με ένα ακόμη διαχωρισμό, καπνιστές-αντικαπνιστές. Παράλληλα η ρουφιανιά ανάγεται σε εθνικό καθήκον και μάλιστα με τηλεφωνική γραμμή ανάλογη του γνωστού 170.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου