Τα άτομα που κινούνται καθημερινά στο δρόμο προς το πανεπιστήμιο, πίσω από την Αγία Βαρβάρα, εκτός από τους φοιτητές, έχουν το δικό τους βηματισμό.
Αλλος προχωρά ορμητικά, άλλος περπατάει νευρικά, άλλος επιλέγει μία χαλαρή κίνηση. Η διαδρομή είναι στενάχωρη. Αυτοκίνητα και άνθρωποι ανακατεύονται στο ελάχιστο εύρος του δρόμου ώστε να μην μπορεί να πορεύεται κανείς αφηρημένος. Έχει την έγνοια του διερχόμενου με τον οποίο διασταυρώνεται και ανταλλάσσει γρήγορες ματιές, είτε για να κάνει στην άκρη και να τον αφήσει να προπορευτεί, είτε για να αυξήσει για λίγο την ένταση του βαδίσματος και να προσπεράσει. Ανάλογα με τις εποχές του χρόνου και τις ώρες της ημέρας, η σύνθεση αλλάζει. Νέοι, συνταξιούχοι, ηλικιωμένοι, που κρατούν μια παλιά συνήθεια ή εγκαινιάζουν μια καινούργια κατ’ εντολήν του γιατρού ενδεχομένως, ξένοι, ανά δύο γυναίκες ή άντρες ή πατέρας και γιος, συζητώντας τα μικρά, καθημερινά και για τους υπόλοιπους ασήμαντα.
Οι κάτοικοι αναζητούν διεξόδους και διαφυγές. Υπερασπίζονται τον ζωτικό ελεύθερο, δημόσιο χώρο, του δίνουν ζωή και υπόσταση, ακόμη και όταν είναι εγκαταλελειμμένος, υποτυπωδώς λειτουργικός.
Ο δρόμος αυτός, κάποτε δευτερευούσης σημασίας για την πόλη, σήμερα με το Πανεπιστήμιο ζωτικής τοιαύτης, έχει ανάγκη ριζικής ανάπλασης.
Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν. Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτή η παρακμή θα συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα όλων των υποψηφίων, ώστε να εξαλειφθεί την επόμενη κιόλας των εκλογών.
Η ελεύθερη και χωρίς εμπόδια κίνηση στους δρόμους της πόλης αποκτά συμβολική σημασία. Όσο η ζωή μας στενεύει, τόσο οι ανέξοδες συνήθειες αναδεικνύονται σε πλούσιες πηγές ευχαρίστησης και ικανοποίησης.
Παραμονές εκλογών η δημοτική αρχή σπεύδει να διορθώσει κακοτεχνίες ετών σε πολλούς δρόμους της πόλης, ρίχνοντας πίσσα ακόμη κι εκεί που δεν χρειάζεται. Οι τρύπες αυτές είναι ανώδυνες μπροστά στις άλλες, που χάσκουν ολοένα και πιο απειλητικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου