Το συμμάζεμα και νοικοκύρεμα των οικονομικών ενός σπάταλου κράτους είναι εκ των ων ουκ άνευ για την επιβίωσή του, σήμερα και πάντα. Όμως η προσπάθεια που καταβάλλεται προς την κατεύθυνση αυτή δεν είναι από όλους τους υπουργούς η ενδεδειγμένη, καθώς ο καθένας προσπαθεί να προασπίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου του αφήνοντας τους άλλους να «καίγονται». Έτσι βλέπουμε τον αναπληρωτή υπουργό Αμυνας κ. Μπεγλίτη να μάχεται για τους μισθούς και τα επιδόματα των μόνιμων αξιωματικών και στρατιωτικών της χώρας, ενώ για τα στρατόπεδα, που είναι κάτι αντίστοιχο των διάσπαρτων ΑΕΙ και ΤΕΙ ανά την επικράτεια, παρά τις προ μηνών διαβεβαιώσεις ότι θα κλείσουν, δεν κάνει τίποτα. Έχει φροντίσει μάλιστα, όπως λέγεται, να διατηρήσει το στρατόπεδο της Κορίνθου, σε περίπτωση που κλείσουν τα υπόλοιπα, διατηρώντας έτσι την εκλογική του πελατεία ανέπαφη.
Από την άλλη μεριά, για νοσοκομειακές μονάδες σε κοντινές πόλεις, όπως σε Αργος Ναύπλιο, ξοδεύονται τεράστια ποσά για τις λειτουργικές τους ανάγκες αλλά σοβαρή ιατρική περίθαλψη, όπως θα ήθελε κανείς σε ένα υψηλού κύρους νοσοκομείο, με τα χρήματα αυτά, δεν υπάρχει . Γι αυτό και γενικά υπάρχουν νοσοκομεία, όπως τα παραπάνω που πρέπει να συγχωνευτούν, οργανισμοί να καταργηθούν, στρατόπεδα να κλείσουν, αεροδρόμια να ιδιωτικοποιηθούν κ.λπ. Σ’ αυτά πρέπει να έχουν το μυαλό τους οι υπουργοί και όχι στο πώς θα γλιτώσουν το μεγαλύτερο δυνατόν κομμάτι από το βιλαέτι τους.
Όμως, για όλα χρειάζεται πολιτική βούληση και όχι κόνξες «ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό για την άμυνα, την οικονομία, την υγεία κ.λπ.» Όλα είναι σημαντικά, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να ιεραρχηθούν τα σημαντικότερα. Και το σημαντικότερο όλων είναι η διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου