Πέρα... βρέχει!

Καθημερινά είναι τα σχόλια και οι επικρίσεις της ανά χείρας εφημερίδας, πάνω στα τεκταινόμενα της τοπικής πολιτικής σκηνής. Τούτο γιατί βασική μας αρχή είναι, όχι το χάϊδεμα της εξουσίας, αλλά η αυστηρή και αντικειμενική κριτική της, στο πλαίσιο των αποστολής του Τύπου για διόρθωση των κακών κειμένων. Δεν κινείται , όμως, στο ίδιο επίπεδο και η ευαισθησία των κρατούντων, καθώς η αδιαφορία τους σε βασικές καταγγελίες, που άπτονται  ζωτικών προβλημάτων  του δήμου αλλά και αντίστοιχων  της ευρύτερης περιοχής,  ξεπερνά τα εσκαμμένα. Αδιαφορία, αμέλεια, παχυδερμία;  Αγνωστο!  Κι αν κάποτε αναγκαστούν  να απαντήσουν, είναι  όχι γιατί ευαισθητοποιήθηκαν, αλλά γιατί τους έχει «πονέσει» η αποκάλυψη ή καυστικό το σχόλιο.   

Λέγεται ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν ήταν πρωθυπουργός, το πρώτο που έκανε πρωι πρωί, ήταν να διαβάσει τις πρωινές εφημερίδες για να δει αν τον κατέκριναν σε κάτι. Αν πράγματι συνέβαινε αυτό, ηρεμούσε. Αν όχι,  ανησυχούσε και πήγαινε νωρίτερα στο πρωθυπουργικό γραφείο. Κατά τον Ελ. Βενιζέλο, το να τον κρίνουν και κατακρίνουν οι εφημερίδες,  σήμαινε ότι η κυβέρνηση δούλευε και το έργο της προκαλούσε αντιδράσεις. Το αντίθετο, σήμαινε ότι η κυβέρνηση αδρανούσε. Την εποχή εκείνη και αργότερα, όχι μόνο ο Ελ. Βενιζέλος, αλλά όλοι οι πολιτικοί απαντούσαν στα δημοσιεύματα του Τύπου και αντιμετώπιζαν τις καταγγελίες του. Δεν τους άφηνε αδιάφορους αυτός ο έλεγχος, όπως κατά κανόνα συμβαίνει σήμερα. Η εκάστοτε δημοτική ή νομαρχιακή εξουσία ή όπια άλλη κρατική εξουσία,   απαντούσε και στα πιο ασήμαντα σχόλια εγγράφως ή τηλεφωνικώς,  γιατί θεωρούσε ως υποχρέωσή της την ενημέρωση των δημοτών, από τους οποίους αντλούσε δύναμη και νομιμοποίηση.

Δεν λέμε, έχουμε κι εμείς ως εφημερίδα τις όποιες ευθύνες μας για πιθανές αργοπορίες ή άλλες παραβλέψεις. Έχουμε  όμως καταγγείλει πολλές φορές παρανομίες και ατασθαλίες που έχουν σχέση με κάθε τομέα του δημόσιου βίου. Μιλούσαμε και γράφαμε για την  αυθαίρετη δόμηση και για το όργιο των καταπατήσεων σε περιοχές της παραλιακής Κυνουρίας και του Μαινάλου, με βίλες που ξεφύτρωναν μέσα στα καμένα δάση. Και όμως, δεν χτυπήθηκε η παρανομία, δεν κατεδαφίστηκε κανένα αυθαίρετο. Και το όργιο της παρανομίας συνεχίζεται. Χρόνια πριν γράφαμε για τις κακοτεχνίες που οφθαλμοφανέστατα γίνονταν στο Παναρκαδικό νοσοκομείο και όλοι σιωπούσαν. Έπρεπε στην πρώτη νεροποντή να πλημμυρήσουν τα χειρουργεία για να κινητοποιηθούν οι τότε αρμόδιοι. Έπρεπε να αλλάξει η πολιτική κατάσταση για να γίνουν έρευνες, να καταλογιστούν ευθύνες και να αναλάβει δράσει ο εισαγγελέας. Έγραφε και γράφει ακόμα και σήμερα  ο Τύπος για τα φακελάκια στις υπηρεσίες που συναλλάσσονται με τους πολίτες, όπως τα νοσοκομεία. Έπρεπε να έρθει η κρίση για να αποκαλυφθούν πλήθος σκάνδαλα με προμήθειες και άλλα σε όλο το σύστημα υγείας. Φοβούμαστε πως με αυτά και με κείνα η κρίση θα περάσει, τα σκάνδαλα θα κουκουλωθούν, η παρανομία θα υπερισχύσει.  Τα συμφέροντα και η κατεστημένη νοοτροπία θα αποδειχθούν τελικά ισχυρότερα από την όποια πολιτική βούληση.  Αν υπάρχει κι αυτή.