Δεν είναι περίεργο που οι αντιδράσεις του πανεπιστημιακού κόσμου εστιάζονται πρωτίστως στον τρόπο διοίκησης των Ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και δευτερευόντως σε άλλα σημεία. Σε προηγούμενες απόπειρες αλλαγής του κρατούντος συστήματος, οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες. Αρνούνται κάθε φορά οτιδήποτε μπορεί να θέσει εν κινδύνω εγκαθιδρυμένες συντεχνιακές σχέσεις και συμφέροντα. Βλέπετε η συνταγή της συντήρησης είναι παλιά. Σε κάθε πρόταση αλλαγής του υπάρχοντος υπερακοντίζονται πομφόλυγες που θέλουν να τρομοκρατήσουν την κοινωνία για το μέλλον.
Το ενδιαφέρον -που σκοπίμως αποσιωπάται- είναι ότι για την τριτοκοσμική ανοργανωσιά των πανεπιστημίων μας ευθύνονται εκείνοι ακριβώς που είχαν αναλάβει την αυτοδιοίκησή τους και σήμερα ωρύονται ότι απειλεί να την καταλύσει το υπουργείο Παιδείας με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους καθηγητές, που τα διοικούν όλα αυτά τα χρόνια, συναλλασσόμενοι υπογείως με τις κομματικές οργανώσεις. Η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων μπορεί να είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν να μας εμποδίζει να αναγνωρίσουμε ότι η αυτοδιοίκηση απέτυχε. Ούτε είναι λόγος για να μην τολμά κανείς να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίον διοικούνται.
«Αν κάποιος επισκεφθεί ένα ελληνικό ΑΕΙ –ειδικά εκείνα που παράγουν τους πιο «ολοκληρωμένους πολίτες» –, γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή, θα συναντήσει, πανό, βρωμιά και διαφθορά. Θα διαπιστώσει επίσης ότι εντός δρουν ανεξέλεγκτες συμμορίες, που απειλούν καθηγητές ή προπηλακίζουν ή ξυλοκοπούν εκείνους με τους οποίους διαφωνούν.
Είναι απορίας άξιον πώς σε τέτοιο περιβάλλον παράγονται «ολοκληρωμένοι πολίτες». Ίσως γίνεται διά της επιφοίτησης κατά την αποφοίτηση, αλλά αυτή η επιφοίτηση δεν είναι ορατή στην κοινωνία. Μετά από τόσα χρόνια παραγωγής «ολοκληρωμένων πολιτών», φτάσαμε να έχουμε αποφοίτους ΑΕΙ που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν δύο γαϊδουριών άχυρα, πόσω δε μάλλον τη βία από τον λόγο, τη δημόσια ανυπακοή από την παρανομία», συμπληρώνει ο εκλεκτός αρθρογράφος.
Εν κατακλείδει. Αυτό που έχει ειπωθεί στο παρελθόν, πως η εκπαίδευση διαμορφώνει μια κοινωνία να κερδίζει ή να χάνει πολέμους, έχει την απόλυτη εφαρμογή του σήμερα. Γι αυτό και εύκολα καταλαβαίνουμε πού κρίθηκε στις μέρες μας η χρεοκοπία της χώρας. Στα πολλά πανεπιστήμια που έχουμε διάσπαρτα ανά τη χώρα και κυρίως στη ποιότητά τους. Εύγε μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου